Өлеңдер ✍️

Айыра алмайтын кезіңде қараңғы мен жарықты,

Ән атасы аралап жүріпті бар халықты.

«Қалауың не?

Өлең бе?

Әлде қойлы көген бе?!» –

Деп ол бірде қазақтың қалауына салыпты,

Сонда жанның азығы – әнді ол таңдап алыпты.

Қазағым-ай, қазағым,

Ұйқтап жатқан халықты

Ұйқысынан оятып өлеңімен шабытты,

Әнмен таңды атырып, әнмен күнді батырып,

Жауға шапқан батырлар әнмен ұран салыпты.

«Өнер алды – қызыл тіл» қазағыма дарыпты,

Қазағым-ай, қазағым, ұмытып бар азабын,

Кетеріңде жат жұртқа әнмен қызы қоштасып,

Ән айтып ел шаттанып, ән айтып ел қамықты.

Қиын-қыстау кездерде, жалын ойнап көздерде,

Өлтірмепті ән-жырын жарық етіп тамұқты.

Қазынасы – өнері қазақ деген халықты,

Бар әлемге бақыты – жыр мен күйі танытты!