Сайлаухан нәкенов туралы Өлеңдер ✍️

Қалауынан жүректiң қайта алмадым,Мен өзiңдей күн iздеп, ай таңдадымӨлiп-өшiп сүйсем де, жан сезiмiнАйта алмадым, қалқажан, айта алмадым.Сен өмiрге..

Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.Алғаш рет құмартып қырға шықтық,Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.Өз қолыңмен..

Әнші болсаң, шыдаңдар,Айтылады бесiк жыр.Небір сұлу сылаңдарШақырылған десiп жүр.Талант бар ма тежелген,Сөйлейдi онда шаңқобыз.Той болған соң..

Анау шыққан көп аттыКалай карай беттедi?Неге, неге оқ атты,Неге қуып жетпедi?Бiр түлкiнi алғанғаНеменесiн жыр қылар?Күн кешкiрiп қалғандаҚұр қиқулап..

Дала, жырдың көркi едiң,Мен далада ерке едiм.Ендi астында жатырмынДәрi сiңген көрпенiң.Қалды ма әлде ұйып қан,Сергек сезiм бұйыққан.Сырқат деген..

Тойлар деген бұл жерден тарқамайды,(Өте салар жиын ба әрқалайғы?)Бәстескенде, даланың балуандарыАтандардың өзiн де арқалайды.Той болған соң тамаша..

Мынау сылқым көктем бе, ей?Бұл бақтарға қызғалдақтайҚыздар жауып кеткендей.Құмартады көңiл шiркiн бiр қанбай,Гүл орнына қыздар-ақБилеп-толқып..

Гүл қоймасаң, қайтемiз бiз вазаны?Бос тұрған соң хрусталь де тозады.Жақсылыққа толмаса,Жүректер де сазады.Қайғы – кермек, қуанышың – шекердей,Бiреуiн..

Ақ бiлектер ұстата ма,Ақ тамақтар сүйгiзiп?..Кәрi мерген құсты ата ма,Қанатына тигiзiп?..Көңiл, сенiң ынтығыңныңБiрi жақын келмейдi.Кәрi мерген..

Өз жүрегiм өз кеудемдi ұрғылап,Тамырлармен жүгiредi бiр бұлақ.Отырамын ойларымның ойпатынТыным таппай бұрғылап...Күңгiрт тартып барады ма терезем,Не..

Қыз – Көкше, құмартады аспан күліп,Берер ме ең биiгiңе басқанға үмiт.Егерде Сәкенiңдей ақын болсам,Мен-дағы жазар едiм дастан қылып.Бiлмеймiн..

Қиындықты осы бастан жеңе бер.Қиындықсыз қыран да өмір кешпейді.Жақсы болсаң сен егер,Менiң де атым өшпейдi.Мен – домбыра, отыз перне өлшемiм,Ал, сен..

Балам менiң,жаңа жүрiп келесiң,Қос ғасырдың ақ сүтiн де емесiң.Бiрақ,бiрақ, ертеңгi күн бiреулерДүниеге неге келдiң демесiн.Ол кездерде болар дәстүр..

Керуендер қалған шөлмiсiң,Әлде бiр шалқар көлмiсiң?Қаншама ғасыр болдырғанЖеткiзбес ұзақ жолмысың?Кеудемнен ұшқан жүз құсымШыға алмай жүрген..

Ән салмай жүрсе бозторғайлары жанымның,Туламай тұрса толқындары да қанымның,Онда мен, онда қыздардың әсем күлкiсiн,Бал бұлақтардың қоңырау үнiн..

Сұлулардың сымбатын мөлдiретiп,Махаббатты келемiн мен жыр етiп.Қара көздер қоя ма, кезiккендеЖiбередi жүректi елжiретiп.Сал-сезiмдi бойдағы..

Жазсам-дағы көп өлең май тамызып,Ән салсам да, арманды айтам үзіп.Ерке сұлу, барасың есімді алып,Тоқтап қалған дариямды қайта ағызып.Асау арман..

Суға емес, мен жарыққа шөлдеймiн,Ой – электр, күнi-түнi сөнбеймiн.Уақыттың станогымен өзiмдiҚайта-қайта өңдеймiн.Көремiн де бiр сәуленi..

Қыздар, сұлу болмасаң,Қарамас та едiм мен.Сендер бiр хат жолдасаң,Жазбайсыңдар тегіннен.Конвертке көз тоярдай,Кеудеме де басамын.Бiреу көрiп..

Бозбала босағада байлаулы аттай,Қан-құрыш қазанында қайнау таппай.Бойжеткен ұядағы балапандай,Талпынып ұша алмайды, жайлау жатпай.Ал, күндiз көз..

Биiк қой аспан, биiк-ақ,Сенбеймiн жетем деуге мен.Қараймын көзбен сүйiп ап,Арманға толы кеудемен.Арманның қашып бәрiнен,Астроном болып бір..

Мен өзiм де бiр кезде сенген едiм,Ендi бүгiн жол таппай сенделемiн.Айтарымды дұрыстап айта алмасам,Көрiнуiм қиын-ау елге менiң.Жете алмадым бір..

Сенсіз дала түрленбей,Құлпырасың маусымда.Сенің атың жүргендейАққулардың даусында.Ынтығам мен сан көріпАлаулаған кезіңе.Пай-пай, мынау паң көрікҚалай..

Ең алғашқы иiрiм,Ең алғашқы жауындаАқбоз айғыр үйiрiнАйдап келдi ауылға.«Ал, алдынан шығыңдар», –Деп тұр қария Байбақты.Күзде кеткен құлындарТерлiк..

Күйге толып күмбiр бақ,Құстар көктен ұшқанда,Сәуiрменен сыңғырлап,Көктем келдi қыстауға.Бала-шаға, кәрi де,Жаңа туған «жырау» ұл,Мәре-сәре бәрi..