Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(төрт буынды жыр)Жолда тұрма,Артта қалма,Шықсаң алға,Биік самға!

(үш буынды жыр)Жолың – сор,Алдың – ор,Артың – тор,Болма қор,Бекем бол!

(екі буынды жыр)Болған,Толған,СолғанОрман.Тозған,Азған,Қазған Қорған.Тонған,Жанған,ҚалғанАрман.Алған,Салған,Қайран,Жалған...

(бір буынды жыр)Күн.Көл.Жаз.Ұл,ҚызМəз.

Түсіп өмір жолына, Шыбық мініп «болдырдым», Жас күнімнен қолыма Бақыт құсын қондырдым.Тез көндіктім тұрмысқа, Тағдыр, шіркін, желкелеп, Ерте кіріп..

Іздеймін деп тірліктің басқа амалын, Баққан жоқпын ешкімнің қас-қабағын, Беттемедім өріне Алатаудың, Қызықпадым төріне Астананың.Байқайын деп дұшпан..

Болған соң қолда билік, аста көлік, Қалыппыз біз де біраз жасқа келіп. «Елді жи! Той жаса!» – деп даурығатын, Бар екен əлі талай баста желік.Сол..

Тасып-толған көңілді жасытатын жандар бар, Ғашық болған өмірді ашытатын жандар бар, Жанып жатқан көмірді өшіретін жандар бар, Түгендеп түп-тегіңді..

Сен мені, оқырманым, кешіре көр, Сөз сұлу, түзу болса есім егер. Кей-кейде өң бойымды ыза буып, Кетеді жазғым келіп кесір өлең.Жарасар не десе де..

Пенделердің сыпырам деп пердесін, Перзенттері жасап жүрсе елге сын, Ақжүректің аянышты тағдырын Еш уақыт басымызға бермесін.Сөз сөйлесе сөздің түбін..

Бабына келіп піссе де, Егіндей қалған орылмай, Бұлақтан қанып ішсе де, Таппай-ақ қойды жаным жай.Төсінен жомарт жерімнің, Білмеймін, қашан ауды бақ?!..

Бір күн жауын, бір күн дауыл,Абыржыған, шіркін, ауыл!Тауқіметті көтеругеЖағдайы оның, мүмкін, ауыр.Бір күн жылы, бір күн суық,Жолаушының жүзі..

Осы күні жүрген кім бар жетісіп?!Бірақ, бірақ, кейбіреудің көздерінің еті өсіп,Ауа райы құбылса да, жылы пештің жанындаДəу мысықтай пырылдайды..

Əруақ қонып, нар шөккен, бие байлап, тал сөккен, Сыпырғыш қып қаңбақты, тобылғыны қамшы еткен, Жара қылған сауырын, қайран, менің ауылым, Құлазыған..

Əрбір күні бағалы болған жандай қылтамақ, Түгесіліп барады алдымдағы күнпарақ. Байланғандай көгенге жүрмей қалса қаламым, «Не тындырдың?» – дегенге..

Қаралы жұрт қарияны көтерген, Көкжиекке сіңеді деп күтем мен. Көз ұшында қарауытқан сұлбасы, Мазарлар ма ақырлары бітелген.Əкемнен де ауыр жүкті..

Жаманатын жұртқа жайып, Жасап жатқан білгенін, Ант атқан мен арам байып, Кеткен күнді тілдедім.Адам жүдеп, малдары арып, Ауру жайлап ел ішін, Біреу..

Өзім туған топырақтан нəр алып, Алпамыстай келеді өсіп бір алып. Бұлшық еті білеу-білеу бұлтылдап, Қайраты асып, айқасқа тұр сұранып.Тізесі қан, төсі..

Бас болмас бір үйірге екі бөрі,Бір жанды айналдырмас екі пері.Симайды бір қазанға екі қошқар,Шықпайды бір қойдан де екі тері,Болмайды бір адамда екі..

Бүркіттің де ұябасары мен шəулісі, Есектің де мəшісі мен əңгісі,Болатының түсінсек те қашанғы, Жəукемдейді əлсіздерді əлдісі. Деген сауал кептелгенде..

Мұсылманның баласы, Əр жерде құр күңкілдеп, Шарасыздық шарасы Толып кетті лүпілдеп.Баста дəурен тұрғанда, Сайран қылар шамаң жоқ. Заман түлкі..

Жағасында Тобылдың, Ауыр ойға шомылдым. Осы жасқа келгенше, Не түсіндім, не білдім?!Арғы бетте шам жанып, Бергі бетте таң қалып, Жапты-ау қара..

Қолдың кірі жуса кетер, бірақ, сабын табылса, Көңіл кірі айтса кетер, айтар досың сағынса. Жорғаңызда құн бола ма, жүрісінен жаңылса, Айтқан сөзім..

Шұңқыры көп əр жердің, Адаспайтын жол қайда, Қояндары бар жердің Қаршығасы болмай ма?!Жалған сөзді ар көрдім, Шындық батты шымбайға. Шабақтары бар..

Не ескінің соңы емес, Не жаңаның алды емес. Көрсеткені құр өңеш, Аңдығаны мəңгі егес.Ауылдастың тайына, Бəйгі тіккен ақымақ, Жүре алмайды жайына, Екі..