Сырбай мәуленов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Күн көретін нәр алып,Тамырының талшығы:Ақ жауынды ала бұлт,Күннің нұры,Қар суы.Бидай жатыр жел шайқап,Сүтке бөгіп тырсиып.Аспан мен жер кең байтақБір..

Уа, Торғай, тыңда мені, қымбатты анам,Бала боп барсам аунап-қунап қалам.Желіңе, толқыныңа, жаңбырыңаЖасқанбай жанымдағы сырды ақтарам.Орынсыз айқай..

(Тайырға)Ақынның болса да онда балғын күні,Кететін көкке самғап дабылды үні.Айқай сап Алатаудан атылатын,Тасқынның тасқа соққан жаңғырығы.Сол..

Қалыпты ол кез жадымда,Еді осындай күн ашық.Алматының бағындаКөп қыдырдық сырласып.Көңілімнің көп сырынКөздерімнен түсіндің.Алатаудың шоқ..

Көп көздерден қаралып,Қолдан шыққан әр әріп.Қорғасыннан құйылып,Біткенінше қаланып,Білем, саған тыным жоқ,Кірпік ілген түнің жоқ.Бәрін көздеп..

(Шетелге барған бір жолдастыңаузынан)Нью-Йоркті болар емес түсініп,Темекінің түтінінен іші бұлт.Бір бала жүр кешке жақын жаутаңдап,Алыңыз деп әркімге..

Келіншек пен қыздардан,Келсе де кейде жасырғың.Көрініп қалар күз шалғанҚырауы самай шашыңның.Қасқалықтан сақтасын,Қайырым қып бір алла.Алпыс келе..

Өмір шіркін жалт беріп қас қағымда,Жанды ол лаулап Польшаның аспанындаҚоштасуға ақтық оқ атылмады,Қойылмады тәні оның жас қабырға.Өмір-өлім жекпе-жек..

Гүлдің бүгін қонағы,Керме иықты жеңгейлер.Көтерілді жоғары,Кере құлаш кернейлер.Қарт тәжіктер жыр жырлап,Кернейлерді ойнады.Қақты бірі..

Тас қияда жел бөгеліп,Тұнған қалың жыныс бақша.Барады жай дөңгеленіп,Ай бір сомдық күміс ақша.Пяндж өзені өкіреді,Мың жолбарыс жұлқысқандай.Айрылып..

Көп пе, аз ба бәрі бір,Бұл үңгірде жатты адам.Табанының табы тұр,Алғаш кіріп аттаған.Кіргізді оны кім бастап,Осы үңгірдің астына.Күркіреген күн..

Дүние сырын пайымдап,Памир тұр әлем төбесі.Басында қалған қайырлап,Аса алмай бұлттар кемесі.Күндеген оны күйініп,Жел менен бұлттар қастасып,Лақтырып..

Гиссар жасыл аралдайОмырауы — абат бақ.Қолдан соққан қамалдайОраған тау қабаттап.Гиссар толы гүл-баққаАлақандай арман жер.Құмартқанмен бұл жаққаАса..

Тау басына қонса мейлі қыс ақпан,Жазды Исфара босатпайды құшақтан.Айтты досым тәжіктерше Исфара —Деген сөз ол:— тоқта, мейман, түс аттан!Тебіренбей..

Репин жатқан қорған-обаЖасанды көл.Гүл алаңы.Қарағайлы Комарово,Финнің жалпақ шығанағы.Құлағыма құйып өлеңБір ай бойы сыбырладың.Мен де жасыл..

Петергоф.Фонтандар —Биікке құстай шарқ ұрған.Петергоф.Фонтандар — Кемпірқосақ тартылған.Фонтан —Атқан отты селКөктемгі аспан бұлтындай.Фонтан жауған..

Сонау түнек замандаЕркін құлаш соза алмай.Тұрды Пушкин жағаңда,Нева, сенен көз алмай.Мың адамның кескініАрпалысып ойыңда.Жүрді Гоголь кешкілікНева..

Оқтан, аштық апаттанХалі бітіп қаусаған,Бейбіт күнді аңсаған,Жатыр мүнда қанша жан.Тамырлар қурап тартылып,Шаңға аунап талай бас қалған.Қызыл..

Мраморлы ақ жары —Қорған алыпҚыста қарды жамылған жер жүзіндей.Финляндия вокзалы —Толған халықСапырылған Балтықтың теңізіндей,Қызыл күн — қызыл..

Сонау алыс Испания жерінде,Оқ ішінде қарады ол өлімге.Қиыр Шығыс аспанының астындаЖаралы боп жатты Хасан көлінде.Керзі етікпен аттап майдан..

Сағат, сағат, тоқтап қалдың сен неге,Тұрсың үнсіз ақын жатқан бөлмеде.Сеніменен бірге тоқтап қалыпты,Қайран жүрек соқпай кәрі кеудеде.Якуб Колас..

Жаздың ыстық күніндеСоғады үйтқып жалын-желЖатты қайың түбіндеЖаралы бір жауынгер.Кешіп дала сағымын,Жетті ол шөлдеп, қаталап.Жарып қайың..

Жаудың күшті тұрағы,Аларда бір көпірді.Партизан қыз құладыОқ тиген құс секілді.Анька-партизанка.Жаңа ғана жүгіріп,Жүр еді ол оқ тасып.Көкірегі..

(Муза Заслонова)Сонау бір жылы ел өткенЕске алса соғыс өзенін.Қуарып өңі кенеттенӨртейді қайғы өзегін.Орманды, терең сайлардыТасалап, оқты..

Тұрмын алып бас киімдіТуысқандар қабырында.Көздерімнен жас құйылдыЖаным батып ауыр мұңға.Қайта оралды алыс қайғыҚаралы бұлт кескініндей.Жел азынап..