Ұлықбек есдәулет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қалың орман қойнауынаҚып-қызыл күн қонғанда,Қарағайлар жол бойындаҚалың ойға шомғанда.Қып-қызыл боп мұнартпай ма,Қара жолдың шаңдағы,Жеңiлденiп..

Келе жатып қалың бауда,Жалғыз аяқ соқпақпен.Сәл отырып дамылдауға,Бiр түбiрге тоқтап па ең?Елтiп барлық құс үнiнеШаттандырған бау iшiн.Тырысып па ең..

Қойнауда қоста отырып қоналқаға,Қараймын ошақтағы қоламтаға.Лапылдап лаулап келген оттың бәрiЖалынын осылайша жоғалта ма?Төңкерiп жылқышының шыны..

Әшiм қарт аралатты тауды маған,Апарды Марқакөлге жаудыраған.Қамшымен құсты нұсқап көкте жүрген«Бұл, – дедi, – кәрi бүркiт – шәулi, балам.Байқашы..

Қой, жаным, қызығумен ерме маған,Мен болсам құштарлыққа көнген адам.Кiрпiгiм шарасыздан айқасқаншаОсынау мазасыздау халде қалам.Қой, жаным, құр..

Қара түн, тау iшiнде жортып келем,Өкпектен құс еттендi бөртiп денем.Жол жоқта адасқанға Ай да серiк,Ай батып кете ме деп қорқып келем.Желбегей жұқа..

Алтайдың ақ бораныАлты күн тоқтамады.Алты күн көлiк – құстарҚанатын қақпағалы.Аядай аэропорттаКеудеме от толады.Алтайдың ақ бораны,Толастап..

Оралхан БөкеевкеАғатай, ала кетшi тауға менi,Аңсатты ала қыстай жайлау елi.Атамның қымызынан дәм татайын,Биесiн биыл ерте байлап едi.Атам да жүрген..

Иiсi жұпар орманды асып,Иiр қобыз жолдарды басып,Салбырап самсоз, көз байланғанда,Самалдың арты желге айналғанда,Жылқышылардың қосына бардым,Жылқы..

Апа, менi оятшы ерте бүгiн,Баяғыдай қой жайсын тентек ұлың,Бозторғайдың жадында жүрген боларҰя бұзар ылаңды еркелiгiм.Мал жапырған жазықтың..

Бұлттар жабағы,Көктi жабады.Күзгi тамшыларТамады, тамады...Күзгi тамшылар,Күзгi тамшылар!Болашақ бұршақ па,Әлде қар шығар!Терек, тал, шынарТерге..

Отты аспан гүрiлдейдiТұяқтар дүбiрлейдi,Таулар селкiлдейдi,Баулар желкiлдейдi.Жерде де емес,Көкте де емес,Шабыттанған ақынның кеудесiнде!Ол –..

Жүрегiм-ау, сен кеудеме сыймадың,Мен бөлмеме сыймадым.Беу, тентегiм, неге бұлай туладың,Бұлқынысың бүгiн маған беймәлiм.Бүгiн менiң отырғым жоқ..

Зайсанда, туған үйiмде,Зымыран ойдан көз iлмей,Отырмын мiне бүгiндеБаяғы бала кезiмдей.Сезiмнен тiлiм байлаулы,Өткеннен берiп бiр хабар,Бүгiн де..

Осынау жиырма жасымдаҚанша көңiлдi қалдырдым екен,Қанша үмiттi талдырдым екен –Жоқ есте.Қатал ма уақыт расында,Тентек жүрегiң жайланады екен,Тентек..

Түнедiк тауда.Таң жақын,Тұрлаусыз екен тауда түн,Иектiң жатыр астындаИiрген қойдай Алматың.Райлап көктiң қабағыIңiрден iрең тарады.Үркер де үркер..

Киiз мiнез күн едi неткен мынауМүйiзiнен шыңдардың кеткен қырау.Бүршiгiнен бу шығып шiлiктердiңБозторғай боп жырлайды көктем жырау.Көкжиекте..

Қайда естiдiм бұл әндi,Жан досымдай сыралғы,Жүрегiммен тiлдескен,Қайда естiдiм бұл әндi?Жанға жақын әуен бұлЖетсе дағы жырақтан.Жыры ма екен..

Күн астында – киiз үй,Керегесi көнерген,Көк түтiнiн желөрген.Сықырлауық бесiктеЖетiм сәби жылайды.Ана әлдиiн есiтпейЖұбанбайтын сыңайлы.Қаралы әке..

Сен – жартассың,Ақын – толқын.Келдi саған еркелеп,Уа, Дүние, ақыныңды еркелет!Он есе артық оның жүгi өзгеден,Ол көргендi көре алмайсың..

Найзағай жарқылдасаЖарқ етiп жан дүниемТүлейдi жаңғырумен,Армандарым айтардай маған сәлемКөктемнiң жаңбырымен.Найзағай жарқылынанҚара бұлт..

Өзегi берiш қайыңныңҚұнарда жатты тамыры.Долданған талай дауылдыңЖүрмедi оған өмiрi.Тамыры терең өркеннiңӨресi биiк болмақ-ты.Жаз келе желек..

Шатыраш шаһар үстiнеШапақтап қонған шақта нұр,Жөнекей көзге түстi де,Жүгіндім барып қартқа бiр.Көзiндей көзi қыранның,Жүзiне жылдар жол салып.Түбiнде..

Терезе нұрға боялды,Таң келе ме сiбiрлеп?Құс ұйқы қарт оянды,Шүкiрлiгiн күбiрлеп.Айтты сосын: «Қарағым,Жата берме, жұрт күлер.Шығын кешшi..

Туған үйiмнiң терезесiненҚазақстан даласы көрiнедi.Аспанында ақша бұлт керiледi,Ақша бұлтқа жолдаған сәлемiмдейОшағымның түтiнi өрiледi.Менiң..