Өлеңдер ✍️

Ей, Шыңғыстау, Шыңғыстау!

Қан толып қара жанарға,

Қайғырдым соңғы қарарда.

Қайқы да қылыш қызыл тіл,

Қоштасар сәтте қамалма!

Бауырың –байсын, салқын бақ,

Самалың –саумал,  аңқылдақ.

Қыз ерін − қызыл бүлдірген,

Қымсына барып үздірген,

Асылы ару қойныңа

Арсыздар қолын салар ма?!

Шаһиттер жатқан жұртыма,

Шапағат қылғай жан Алла!

Ей, Шыңғыстау, Шыңғыстау!

Шашыңды қудай ағартқан,

Бітпейтін шер мен мұң қалды.

Кешегі кердең Алаштан,

Кеудесі биік кім қалды?!

Асылдан атам Құнанбай,

Ордасы оның тұл қалды.

Күнәсіз қара топырақ,

Төсімнен аққан қызыл қан,

Сімірген кезде сұрланды.

Жел жылап тұрып жоқтаған,

Мұңлы да сырлы жыр қалды.

Құр құдық маңы  қыраң бел,

Қыраңға тағы шығар ма ел?

Құдайсыз қырық қарақшы,

Астында кетті құранды ер.

Ей, аманат алған ақ тәнім,

Осы ма еді құлар жер.

Сүйегім бетін жабарға,

Табылмай кетті бір арлы ер.

Ей, Шыңғыстау, Шыңғыстау!

Қызарып тұрса күн көкте,

Қылқимас алмас сынса да,

Қынабын жатқа кірлетпе.

Қынабын жатқа кірлетсе,

Ертеңгі туған жас бала,

Жаутаңкөз болып жүрмес пе?!

Қырыңа төккен қызыл қан,

Қырмызы көктем болғанда,

Қызғалдақ болар күн жетсе!