Серікбай оспанов туралы  ✍️

Ойдағы бірге самғап жыр көшімен,Түнімен жолаушыдай күн кешіп ем,Оятты таң алдындаҚойынымаСамал кіріп киіз үй іргесінен. Жаныма жақын тұттым жаңа..

Жүрегіме бөледім мен,Сенім гүлдеп, еңселенді.Сол Сенімнің көмегіменШегіндірдім Шер-шеменді. Түн – алыста,Таң – қасымда.Шыққан күнге қуанамын.Сол..

Тіршіліктің сол бағы –Көктем үлбіретеді.Күзде,Бәлкім тоңғаны?Гүлдер дір-дір етеді. Маңай толып тұр әнге,Ауа райы салқындап.Қорыққаны бұл әлде?Қалып..

Күннің көзін қара бұлтҚайта-қайта басатын.Сәуле бірақ таралып,Жерге нұрын шашатын. Көтеріліп күн бүгінТаудан асып тұрғанда,Жасырмақ боп нұр..

Ештеңе жоқ сенде торға қамаулы,Берді таңың көзімдегі алауды.Ай бетінен көріп алғаш жазуды,Жұлдыздардан үйренгенмін санауды. Өстім ерке, өзіңдеймін..

Біздің Шилі жаралған құс бағына,Өзен-көлі айналған құштарына,Қарау ғажап аққудың жүзгеніне,Суды сызып қонғаны, ұшқанына. Күн қызуы жерде өртпен кеп..

Өлең аз ба көктем, жаз, күз, қыс жайлы,Табиғатсыз арман биік ұшпайды.Жер бетіне жақын ағаш тамырыҚырандардың тұяғына ұқсайды. Бар сурет орман-тоғай..

Қалың тоғай көз тартады көркімен,Тіл қатты ол да, қайыңға сыр шертіп ем:-Сырық жаса,Құрық жаса!Кейде менБалта сабы болғаныма өкінем. Бұл басымнан..

Еркіндік – елік зулаған,Еркіндік–дала, хас қыран.Еркіндік– бұлақ тулаған,Босанып жердің астынан. Күлімдеп көзі аспанның –Бар әлемге нұр..

 Жоқ мұзы, қары көлдің де,Көктем мен қатал қыс жақсытұра алмайды!Көрдің бе?Тағы да, әне, ұстасты. Байқап будың ұшқанын,Жел де қызып, желікті.Тауда..

Көңілі –кең келіпті жасыл Мамыр,Ызғары –артта,Шуағы- қасында жүр.Самалы- ерке қырларда асыр салып,Сәулесі- ойнап ағаш басында жүр. Тіршілікке..

Көктемнің сыйлап тағы күні көрік,Сыланды шашын өзен бүгін өріп.Шөлдеген алтын шуақ қанар емес,Шатырдың жатыр емшек- мұзын еміп. Жер беті жылт-жылт..

Мен де жеттім,іздеп мені жел жетті,Туған өлке қарсы алмады нем кетті.Шилі өзені тебірене теңселіп,Тарпаң ұлын толқынында тербетті. Туған жер-ай,Ұлын..

«АспанныңЖердің тағдыры–деп- Адамзат қолында!»Жағалай қырдық жандыны,Қалдырмай пана орын да. Қопарып тауды,Тас жарып,Даланың тіліп жонын..

Кейбіреу аттап өтіп ар-ұятты,Даланың құсын да атты, аңын да атты.Атқанын қайдан білсін өзін-өзі,Атқанын қайдан білсін..

Жарқ етіп алтын шыбыртқы,Жап-жарық етті ымыртты.Теректі дауыл шулатып,Еңкейтіп,Иді шыбықты. Жел бұлтты үйірді,Шүйілді малға үйірлі.Қап-қара сиыр –..

Бұл жалғанда адалысың адалдың,Аспанда Ай,Теңесер тек саған күн!Танысқанша,Табысқанша екеумізЖарығым дер жалғызы едім Анамның. Еңселі еттің..

Əнін шығарған Əсет БейсеуовАрдағым анашым,Дарасың, данасың.Маған бар керектіІздейсің, табасың.Қайырмасы:Жанашыр бауырға,Жанашыр ауылғаӨзіңсің..

Төрде орындық тұр төрт қара,Айналады оны төрт бала.

Жайылып жүр тұсақтар,Емес олар түсі ақ мал.Асқан жаңа бір жастанҚойдың төлі ол – ұсақ мал!

Жең, жең емей, балақ па?!Жылқылардың бəрі ат па?!Ата-бабалардыңБарлығының тамы ақ па?

Құлан – құла аң,Бұлан – бұл да аң –Үлкен мүйізді,Аша тұяқтыІрі аң!Қолға үйренгенЕмес пе бұғы аң?!

Ала сиыр, ала қарғаЖүр ғой, əне, ала қарда.Қарқылдайды қара қарғаЖалпылдайды ала қарға.

Ұлықбектің ұлыАйта алмайды «Ұ»-ны,Айта алмайды «Ү»-ні,Айта алмайды «Ы»-ны.Үйретем қалай мұны?!

Қайнағанда əн салатынСекілді біздің құман.Далада қатты жел тұрғанда,Салады екен құм əн.