Ақұштап бақтыгереева‎ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өмірдің білдім өтерін,Бақыттың сездім не екенін.Сан гүлдер өскен жасыл бел,Армысың, атамекенім!Мөлдірлік көрдім көліңнен,Даналық көрдім..

Көктемеде көмкерген даласын гүл,Мекені бұл кең өлке сан асылдың.Атыраудың алғашқы мұнайынаБұрғы салған жер аты – Қарашүңгіл.Қарашүңгіл – бұл күнде..

Шаршадың айтыс, тартыс, жанжалдардан,Жерде тұқым қалмады аңғалдардан.Жерді айтасың, асқақ шың АлатаудыңБасында да ағарған қар қалмаған.Сатулы су..

Өнерге қанат қақтырғаның үшін,Өмірден орын таптырғаның үшін,Өзіңе сүйеп арқамды әр кез,Өткір шындықты айттырғаның үшін –Оралдым саған.Жүректе шерді..

Қиялым ұшқыр желімен дала жанасып, Келемін таныс белестен зулап әрі асып. Аспанның мынау астына сыймай қалғандай, Үстінде жолдың қос торғай жатыр..

Бұлт кешіп Алатаудың басында анау, Ақ жауын Алматыда ашылмады-ау. Менің де жүрегімде таң атқалы Бір сезім алай-дүлей басылмады-ау. Кетсем бе сонау..

Құлақта алысАлпыс жыл бойы қалды ызың.Жыл басы деген жалғыз үн,Қадіріңді ұқпай,Кетіп ек тәңір танымай,Адасып қайтаЖолықтың бізге, Наурызым!Сен қажет..

Өтетін сырт айналып мұнар белді,Соқпақты дала жолы бұраң еді.Жүйткіген машинаның алдын орапБір қасқыр қыр астынан шыға келді.Мәз болды мұны көріп..

Жүрекке жігер қосады,Жолшыға құшақ тосады.Қызғалдақ толы беткей депАйтады сені, Жосалы.Адамның жоқ деп осалы,Мақтауың тағы асады.Жер асты тұнған бояу..

Бірін көріп мейірім сезінесің,Бірін көріп адамнан безінесің.Көп қатарлы үйлерде көрші де көп,Алуан-алуан түріне кезігесің.Мына есікті ашпайды кісі..

Анау көрші сөз ұқпас қиқар адам,Шаруа баққан, өзінше үй қараған.Маңдайына біткені – бір машина,Мүлкі болды ерте-кеш сипалаған.Келеді айдап, қабағын..

Қыдыратын әжеге таласа еріп,Ертегісін тыңдайтын дара серік.«Үлкендердің алдынан кесіп өтпе»Деп өсірген ауылдың баласы едік.Кей ағайын қиырда..

Көп адам айтқан да жоқ оған өкпе,Мұндайда сөз де шығын қарабетке.Итеріп балалы әйел, қарт ананы,Жас жігіт көтерілді самолетке.Басқалар дегендей-ақ..

Жүздері гүл жайнаған, жайраңдаған, Қырық қыз саябақта сайрандаған. Сан талай теңдесі жоқ сұлулықтың Қашаннан куәсісің, қайран далам. Қырық қыз – әнші..

Кірпік қақпай атырды хан таңды бұл, О, дариға, үзілмек пе ән-ғұмыр?! Апта бойы неге хабар бермейді,Оралмайды аңға кеткен жалғыз ұл. Өлсе неге..

Қос шекті күмбірлетіп күй ағады,Даланы дүмбірлетіп тұяқ әні.Жас жігіт жалт қарайды,Сұлу қыз ұялады.Қас жүйрік бір-біріне қарсы ағады,Тарайды..

Жанымды еліктірген дала, сағым, Бар менің бала шағым, болашағым. Сендермен таласпаймын, асқар шындар, Сендерден әлденеше аласамын. Армандай шақыратын..

Қырларына гүл өсетін не түрлі,Жарылқайтын жесірлер мен жетімді.Біз мекендеп жүрген осы жер үстіКейде маған жұлдызды әлем секілді.Өз-өзіңмен өтіп..

Қонатын қаздар қаңқылдап,Мөп-мөлдір еді айдыным.Ойнайтын сазан жарқылдап,Есепсіз еді байлығым.Бетімде самал шайқағанБилеткем түнде ай нұрын.Қамысты..

Май өтті, көктем өтті, гүлдер өтті,Сыбдыр тал, ай сәулелі түндер өтті.Қарлығаш сайрауымен келген арманТырналар қиқуымен бірге кетті.Кеп-кеше ұшқан..

Таптадық желкілдеген құрақ-талды,Самалдан басым түсті күн аптабы.«Керек, – деп, – қорғауымыз» жар саламызӨзіміз лайлаған бұлақтарды.Аңқау деп..

Ұйымшылдық басым-ау киіктерде,(Төне берген тағдырдан күдіктен бе?)Дүрліге кеп қашады бірі қалмай,Оқыс шыққан дауыстан үріккенде.Таныс мекен, өз көлі..

Өзгермейтін тәкаппар қалпы мына,Дір етпейтін аяздың салқынына.Мынау жаздың аптабы қиын соғып,Шөлдеп тұрды қайыңның балтыры да.Соқты аңызақ, түннен де..

Бала жастан бірге ойнап-күліпті,Құмға шықса бірге қазған құдықты.Бір ауылда татулығы аңыздайАғайынды екі жігіт тұрыпты.Бірге көнген жоққа да олар..

Биік шың, шырша – таулардың көркі, байлығы,Ұмытар мұнда келгендер мұң мен қайғыны.Делебең қозып, тұрасың елтіп бұл жерде,Жарқырап жатқан шақырып..