Ақұштап бақтыгереева‎ туралы Өлеңдер ✍️

Қуанышым ба, қайғым ба,Сен десе өртене берем.Қашаннан мынау айдынғаАққулар еркелемеген?Қашаннан сенің құшағыңШат күлкі, наз көрмеген?Сағынып ылғи..

Ақ сазан үркіп кеткен Жайықтаймын, Ойлардан Жайық жайлы айықпаймын. Даданың жанарынан мұң байқасам, Айдында ескегі жоқ қайықтаймын. Не болмақ нәр..

Тыңдамай үнін ағынныңҚұмары қанбас жанымның.Жайығым менің – жарығым,Сағындым сені, сағындым.Сандуғаш шырқап жаңа әнді,Бөлейтін сазға далаңды.Бесігім..

Ақ Жайыққа жыр арнағым келеді, Оған айтар мұң-арманым көп еді. Туған жердің қасиеті шығар-ау Гүлдей сұлу талы менен терегі. Оны ұмытсам болмас, сірә..

Күн нұры болып өткен лепЖанардан ұшқан жалын ба?Теңіздің беті көкпеңбекСен барда менің жанымда.Өзіңмен бірге ай өткенСоға ма қайта, білмедім.Су кешіп..

Бұтағын шайқалтып дауылға,Өрмелеп шыңдарға тасқұмар.Қасқиып боранға, жауынға,Тік қарап өседі жас шынар.Бір сәтке ойы жоқ жасқанар,Жалт ойнап, тұрса..

Қыз мінез деуші ем бұрын мен,Қимылың палуан көрінді.Жарқ ете қалған нұрыңменЖайната салдың өңірді.Бұлақ боп кейде күлесің,Үнің бар дала таңында.Гүл..

Көп айтты бүгін маған ақын аға«Оқы, – деп, – өлеңіңді сахнада».Кім білсін, тыңдаушылар күлкі ете ме,Қол соғып әлдеқайда шақыра ма?!Сөзімнің қисыны..

Алдыңа еркін келдім, жасқанбадым,Жоқ онда «Әліппеден» басқа арманым.Жетелеп сен бастырдың алғаш мағанӨмірдің әр күн жаңа баспалдағын.Бейнеңді мәңгі..

Байланған ақ гүл бұрымға,Соғады сөмкем тобыққа.Мектепке келдім, шынында,Үлгермей жасым толып та.Мұғалім қыз кепөрімдей,Күлімдей қақты..

Бойжетіп бұрым талды өріп,Сұлу бол көзді ұрлаған.Аруда қандай бар көрікЖайраңдап күліп тұрмаған?Думанға, тойға сән беріп,«Ақкербез» әнін..

Алатауым арайландыЕрке самал ескенде,Отты көздер маңайдағыЖүргізбейді кештерде.Жаутаңдатпай хаттарға,Шақырсаңшы бақтарға.Дидарыңнан табайынЖанға..

Адасып қалдың енеден,Еліктің титтей лағы-ай.Сүйкімді едің не деген,Көз жауын алған құралай.Бұлақтан орғып аса алмай,Жағалай тасты жүгірдің.Үрейден..

Табиғаттың таңдантып жыршы лебі,Кейде жүрек әрнеден түршігеді.Оңып кеткен сарғайып жапырақтарКеп-кешегі көктемнің бүршігі еді.Көктен нөсер тамшысын..

Көміліп көтем гүлінеБусанып жатты даламыз.Жусанды қырдың бірінеЖүгіріп шықты бала қыз.Алдынан орап қырлар да,Қарлығаш қағып қанатын.Бозторғай әнін..

Нұрына таңның әсемБоялды жасыл орман.Мені еске алдың ба сен,Оралмас асыл арман?Қалампыр гүлін көрсең,Еске алам, кешір, күнім.Басқа үйде бұл күнде..

Жапырақ менің алдыма құлап түсті деп,Жел болып соқты бетіме келіп ыссы леп.Шайқады басын, тіл қатты маған ақ қайың«Сүйіктің сенің өзгені бүгін құшты»..

Ұйқымды бөліп, Түсіме еніп,Жақындап менің жаныма,Таң болып келіп,Аппақ нұр сеуіп,Оятып кеттің тағы да.Сағыныш үдеп,Нұр сәуле тілеп,Қолымды создым мен..

Бұлбұлды бақта тыңдауменЖастықты тойлағанмын көп.Сапарға сай, қыр, шыңдарменШығам деп ойлағаным жоқ.Жібек жел тарап шашымды,Самал да аймалады кеп.Кей..

Інім әкеп кіп-кішкене торғайдыБір ғажайып торға жалғыз қамапты.Ертелі-кеш соны ғана қорғайды,Мәпелейді қойып алуан тамақты.Торғай оған қарамайды..

Бар еді тентектігің бала жастан,Бойына сақтапты оны дала-дастан.Жүйрік жел сені есіме түсіредіМойнымнан орамалды ала қашқан.Өтетін күнің талас..

Тіршілікте білмейсіңкүнің қанша?Саған өмір сыйламақгүлін қанша?Бір күн сәуле шашып өтшамаң келсе,Он күн өзге сәулеге жылынғанша.

Гүліне елеңдеп даланың,Бойымды әсем ән билеген.Бір кезде мен аңқау баламынӨкшелі туфли кимеген.Маған жат сауық кеш, би деген,Серуенге көңіл де бөлмеп..

Күй болып тарап кеудеден,Жүрекке маза бермедің.Сезіммен бойды тербегенМахаббат деген сен бе едің?Қайнары, көзі ырыстыңОрманың, тауың..

Ұлдары болған даланың –Ел үшін найза қолында,Қалмаған дұшпан соңында,Жақсының жүрген тобында,Арулар өлген жолында.Қыздары болған даланың –Көшкенде..