Фариза оңғарсынова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Туған елдің тау-қырынаралаймыз, шарлаймыз.Тамашалап таң нұрын,демаламыз жаздай біз.Толқынменен жарысып,шомыламыз суға біз.Батырлармен..

Заңғар тауларға қараймын,қараймын шырқау шыңдарға.Алдымда өмір – ақ айдынмені де салар сындарға.Ұмтылсам алға жасымнан,армандай шыңға..

Біздің көрші Нағима апайжəне көрші Ағила апайұрсысты кеп шапылдасып,біз де жеттік жапырласып.Ойынды тез тастадық та,тұрдық біраз жасқанып та.Түрлі..

Аймалаған, емдеген,ессе жұпар қырдан жел.Мені аялап, тербегенақ бесігім – туған жер.Шақырады сағынасағым құшқан қырларым.Күндей ыстық жанымаменің..

Күресте өсіп қайсар бабамқиындықтан тайсалмаған,Жасқа қамқор, еліне – үлгі,терең ойлы, байсалды адам –мен атамның шырағымын.Жастық шақта..

Кең даланың астындаҒажап теңіз бар екен.Жер бетіне тасқындапБір шығуға зар екен.Мұнай-теңіз сол екен,Қасиеті оның мол екен.Сонау дала төріненжанады..

Үйде ертемен тып-тыныш,тұрдым жайлап, тарандым.Сосын алақанымаатын жаздым анамның.Мен қағазға жазбадым,жазбадым үй жарына:анашымның есімінжаздым..

Тамтам үні дүбірлейді далада,би билейді жас, кəрі де, бала да.Сан дыбыс бар тамтамдардың үнінде –толқын үні жарға соққан іңірде.Құм құйғандай жанды..

Мен сурет саламын,мен сурет саламынсалғаныма қуанып,өзім де таң қаламын.Жалаңаяқ қыз балажүгіреді жылғада.Домбырашы жігіт тұр,айналасы – гүл..

Көшедегі халық тəмамаспан жаққа қарасады:көгершіндер қалықтағанкөк жүзінде жарасады.Көгершіндер көп-ақ бүгін,қадалмаған жанар бар ма!Бейбіт күннің..

Корабльді басқарып,көк жүзіне самғармын.Канал қазып, тас жарып,мұхиттарды жалғармын.Таңдандырар бар елдіғажап үйлер салармын.Жасартатын əжемдідəріні..

Жазу білген балағақарайтынмын қызығып.«Хат жазшы, – деп, – ағама»,баратынмын жүгіріп.Кітаптарды қолға алып,үңілетін едім мен.Оқи алмай..

Менің досым Нұралыбізбен көрші тұрады.Бірге ойнаймыз күнде біз,мектепте де біргеміз.Киноға бір барамыз,бірге қармақ саламыз.Ол жоқ болса, апасыне..

Халқымыздың сенімі,жақсылардың серігі –күрестерде шыныққанағаларға мен іні.Əнмен алға аттаған,ар-намысты сатпаған.Жеткіншегім менің деп,ағаларым..

Нағашымның баласы –Айдар келді қаладан.Үлкенсуін қарашы –отыр үйде манадан!Мақтанып ем достарға«Туысқаным келді!» – деп.Барлық бала..

Жасық бала Ақтайдықандай адам мақтайды:əшейінде жалпылдап,аузы тыным таппайды.Жұрт алдында бұғады,қып-қызыл боп құлағы.Кекіл шашын сипалап,төмен..

Маран деген баланыңкөрсеңдер ғой бөскенін:«Қақпаға доп саламынөзімен-ақ өкшенің!Менің көкем Дарқанбай,нағыз батыр қырағы:қолына түк балта..

Тасаларға тығылып,ойнайды ылғи Мұратхан.Балаларға ұрынып,бөпелерді жылатқан.Аузы-басы қап-қара,жуынбайды күнде де.Сөз сөйлесе мақтана,лепірген..

Үйлеріне қаланыңмен қызығып қарадым.Мектеп, балабақшаныəдемі етіп саламын –мен құрылысшы баламын

Көкті шарлап, түн қатып,ұшқыш болу – бір бақыт!Жолаушылар тасимынсамолетпен зырлатып!

Тісі ауырса баланың,іші ауырса баланың,балмұздақты көп жесең,ауырады ғой тамағың –соның бəрін қарадым,дəрі берем, жазамын,мен дəрігер баламын!

Аппақ айдын, ақ айдын,ақ айдынға қараймын.Балықшы ағаларымдыбатырларға балаймын.Дауылға да қарамай,жауынға да қарамай,дүбірлетіп айдынды,ау тартады..

Білесің бе бұл істі –зергерлікке кім дайын?Балқытып ап күмісті,сапырады судайын.Сиқыршыдай жырдағы:білезік пен алқаны,сақинаны, сырғаныкүміс сымнан..

Мекен еткен бабалар,мекен еткен аналаржатыр жердің астындақұмға батқан қалалар.Археолог ағаларөткенді оймен шамалар,сол қаланың бəрінесапар шегіп..

Батыр қызы халқымныңКəмшат апай*1– мақтаным.Мен де соған талпындым,атын есте сақтадым.Бөбегіндей аймалап,сүйген дарқан даланы.Алтын кірпік, ай..