Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сияқтанып ырғалған аппақ қайың,Ағамызды келесіз баптап дəйім.Жанар оты жарқылдап жүрер содан,Түн ішінде шағылған,Шақпақтайын!Түн ішінде шағылған..

Көншімес көңілім тартпай асылды алға,Сағыныш саған деген басылған ба?!Өмірге келген екем,Өр Талқыда,Сырлы аспан айдан алқа асынғанда,Сайрамның көлі..

(Республика алаңындағы ескерткіш)Желінен Желтоқсанның дауылдатқан,Айырылдың қанша боздақ,Бауырластан.Қайыспас,Қайрат сынды батырларды,Желі ғой..

Кездерде көзден ұшқан не бір арман,Өзгерді, «Желтоқсанмен», өмір арнам!Қанша ма қантөгіспен келген күнді,Адамға қандай бақыт,Сезіне алған?!.Тербеген..

Ұмтылумен өтетін асуларға,Ешбір кінə қоймаңдар, ақындарға.Сыр алдырмай тағдырмен күреседі ол,Өлең дейтін құдіретті,Асыл барда!..Түн асырып..

(Қазақ Республикасының Халық артисі –Сара Тыныштығұлова)Келіпті Алматыға көктем бүгін,Бұл көктем,Арулардың өпкен жүзін.Сара əнші, төгілдіріп əн..

Кездірмейді қиырсыз қиял кімді,Қиял сынды кеудемде бір əн жүрді...Түсім емес,Өңімде қайта құштым,Тəңіртауды жастанған –Биянгуді.1Жүйріктерді қайырған..

Даланың аппақ ұлпа, ақ қарындай,Көңілдің кіршігі жоқ шақтарында –Ақ гүлді жіберіпсің,Құшақ толы,Қалайша,Қалайын мен ақтарылмай?!.Қалайша, қалармын..

Сұлулығын асырып одан əрі,Тəңір шыңы ақ бұлтқа оранады.Табиғатын Шыңжаңның тамашалап,Жібек тұрды,Желбіреп орамалы!Сан қаланы аралап, даланы да,Ой..

Жүрегім Күнес десем, күрсінеді,Күнестен – тасқын əуенКүркіреді.Күнестен басқа жерде күй кешсе де,Күнесті күнде айтумен жүр түлегі!..Дариға!Күнес –..

Қосылып бəйгелерге дəл осындай,Жүйріктің жүруші еді-ау, бағы ашылдай.Келсе де шаң жұқтырмай шашасына,Сан себеп оздырмауға табатындай!..Алысып..

Сұлу өлке, біз өскен қала босын,Көңілімнен айықпай қалады осы үн!Дариясындай Іленің шалқисың ғой,Сырлас, мұңлас,Тағдырлас,Бала досым!..Алпыс деген..

1Жамылғанда саясын жасыл жаздың,Сыңғырынан –Сыр өріп жатыр назды үн.Қастерлі ару –Камила секілденген,Көзіндегі жазықсыз, жасын жаздың.Бір кісідей..

Есілген самалындай Ешкіөлместің,Қалайша, ақын аға,Естен кетсін.Қоңырдың биігінде сен тұрасың,Жаңғыртып жырларыңды көшкен көшкін!.Биіктеп тұрасың сен..

Аттамай аналық зор қасиеттен,Қанша ма, ару жандар,Жасып өткен?!.Қыршыны сұм соғыста –Құрбан болып,Аналар!Қартаймасын қасіреттен!..Жұлдызы жана берсін..

Сонау бір кезеңдерде дала сүрең,Су сепкен қарлығаштай қанатымен –«Ағажай, Алтай!» –Жұртты дүр сілкінтіп,Əнменен ауызға елді қаратып ең!Себеп боп..

Бірінші жырКүндер өтіп басыңнан алапатты,Нəзік жанға айықпас жара сапты.Азаптың бəрін-дағы жеңіп едің,Атаң текті,Болған соң парасатты!..Шуақ шашып..

Бұл тағдыр, жұбатып та, өкпелетіп,Кім білсін, жатты қанша,Кештер өтіп?!.«Биянгу» шыңдарынан əн шырқалды,Жүрегін Жəмила қыз, кестелетіп.Айтуға сол..

(Таңжарық Жолдыұлына)I жырҚарайтын тағдырына таңданып тым,Секілді жүрек оты –Таңжарықтың!Тас қараңғы,Түрменің саңлауынан,Жалғасып жарық нұрменШам..

Қайран жүрек, болып кейдеҚан сорпаКүзді күнгі жапырақтай Жан солса,Шіркін өмір,Арта түсіп қадірің,Күңгірт тартар,Жиып-терген сəн-торқа...Өкінбеймін..

Қажымай, асқан қиын түрлі асудан,Қазаққа қамқор болған –Турашыл жан!Турашыл жан жайында жыр төгілтіп,Жүректі кенде емеспіз, тулатудан.Сезімі, құштары..

Ел мамыр Мерекесін тосты мына,Жарастың беріп ұлттар достығына.Ақ бұлттай үлпілдетті татулықты,Шығарып Алатауым,Шоқтығына!Жанымды жадыратып көңілді..

Біреуді дəл өзіңдей аңсап па едім,Бұл емес,Тез сөнетін жаңсақ сезім.Жарығын сөндірмейді үміт-шырақ,Қашанғы қалғаныншаҚаусап төзім...Білемін сенде..

Қос жанарың ақылдың ұясындай,Жан емес ең,Басқаға қиятындай.Қол созсам да биігің жеткізбейтін,Көрінуші ең көзіме –Қия-шыңдай!..Қайырмасы:Ей, арман-ай..

Мен Құлжаға барамын, жерге туған,Оны ойласам,Жанымды тербетуде əн!Туған елім біледі шалғай жатып,Аласа ма,Талқыдай, өр ме тұлғам?!.Мен Құлжаға..