Жанат әскербекқызы туралы Өлеңдер ✍️

Қараша келді дайындал,Қамығып жүрген ойым бар.Ұялуға да дәрменсізЛыпасыз қалған қайыңдар.Қараша келді мұңдылау,Аспанның жүзі бұлдыр-ау.Қарайып кеткен..

Барады мынау қарашажарытпай қарға,Жаутаңдай бермей балашақалып қалмай ма.Жаңбыр ма қар ма , білмеймінсебелеп тұрған,Елес боп бір күн жүр..

Ес-ағамның құстарын-ай,Құс боп неге ұшпадым-ай!Тырау, тырау тырна ұшады,Көл жаққа емес, қырға ұшады.Бақ-бақ еткен байғұс бақаНеменеге..

Жоғалды жыл, жоғалды ай, жоғалды күн,Жоғалтқаным үшін де обалдымын.Нұрлан Мәукенұлы.Нұрлан-өлең түнді жарып,Үнсіз ғана барады ағып.Мен аядым күнді..

Шолпанның өңі бозарып,Жұлдыздар жұмды жанарын.Шығыстан шуақ сөз алып,Шырқады құстар таң әнін.Шырқады құстар таң әнін,Сергектеу самал жүгірді.Шырайлы..

Сенделіп, сенімім налып,Жалғаннан көңілім қалып,Бойға шақ кебінімді алып,Кетемін,Көлеңкеме еріп.Күніме мұңымды шағып,Түніме – түгімді..

Күллі әлем – күл,тіршілік – гүлТүпсіз аспан күрсініп тұр.... Қауыз ашқан қаралым-ай,Құдайыңа құлшылық қыл...Жүрек бөтен,жан да бөтен,Жарық деген..

Қараман итті қан қыларҚарлыға қыздың кегін бер!Қобыландыны естен тандырарҚас асылдығын көріңдер!Сағыныш еді құштарым,Санама кімдер салды..

Кірпігіне мұз тұрған,Кінәмшіл көңіл сілкін бір.Қабағына қар қатқанҚаңтарға құл боп күлкім жүр.Жазықсыз үміт жаутаңдап,Қапалы түннен сығалар.Жан..

Қарашаның түлей түні...Алқынады жел,Белгісіз не тілейтініШарқ ұрады жел...Аласұрған жанына сая іздей ме екен,Тылсым ғалам қойнынаТалпынады..

Сарғалдақ – көңіл желпілдепСана түбінде сарыққан.Сағыныш шіркін мөлтілдеп,Қарашығымда қамыққан.Ақ кебін қарға тұншығып,Тамыры суып қыр жатыр.Қаңтарға..

Қаракөз бұлақ, қамықпа, жаным,Қасыңда мәңгі қалып барамын.Жалғанның шерлі қарашығынанАп-ащы жас боп тамып барамын.Қаракөз бұлақ, киелім..

Шарасыздыққа ет өліп,Шамырқанамын мұндайда.Бөрілі байрақ көтеріп,Бөрідей жортқан күн қайда?!Табанда қалып пенделік,Ерлікке ғана елітті ой.Бөрілі..

Қособаның түбінде... күн батқан шақ,Зулай ұшты сұр жебе зұлматты аңсап.Ту сыртыңа, боздақ-ай, бұрылмадың,Өкінбес пе ек, соңғы сөз тыңдап..

Көзімнен жосыған жасКөріме тамар,Көр түбінде көзге айналып,Қарашығын қайтадан көгіне қадар.Қабірімді жарып қара гүл өсер –жасымнан өнген,Азалап..

Қызыл іңірдің қызыл нұрынасүрініп кеттім.Жүрегім ыршып, жүзім құбыла,Қайда барсам тірелерім – тығырық деппін.Өз ұятына өртенген аспантілін..

Әл үстінде жатыр сорлы үмітім,Күзетеді күдік келіп күні-түн,Терезені сындыра алмай тепсініпАшулы жел шығарғандай бір үкім.Айтып отыр ауыш арман бір..

Мен түнге айналамын –Айдан алқа тағамын,Жұлдыздан сырға саламын.Қара шашымды жаямынҚара көзіме ызғарды іркіп,Шайқап ішемінТағдырдың берген..

Жарлауға біткен жалғыз тал,Жабықпағы ызғардан.Жадырауы нұрдан-ды,Тітіркенуі бойынан –Тамырында сыз қалған.Бақ болар нұры бұлданды.Көктеуге ынтық..

Күңгірт тартып күлгін күн,Жігерімді құм қылдың...Сезім болды күл-парша,Қай түні еді мың бірдің?!Басылмады солығым,Жан-жүрегім толы мұң.Күні қайсы..

Көңіл түбіне күн бұғыпКөлегейлейді мың күдік.Қара түлейге көз салсам –Көлденеңдеді құр күлік.Қап-қара түске құмармын,Түннің перзенті шығармын.Қара..

Диуана көңіл,тіршіліктен безген,Асасын алып,Кеңістікті кезген,Қазулы көрі – кеудеге ораларКебін оранып бөзден...Қабірінде жатып,Бебеулейді ұзақ,Сол..

Если не трагичен, значит не поэт...А.С.ПушкинСыңғыр-сыңғыр бұлақ үнін,Тыңдап, жанды шылады мұң.Сыңсып ұшқан шерлі аққудыңСырласатын сыңарымын.Жетім..

Өлсем орным қара жер, сыз бомай ма...Абай“Өлсем орным қара жер”,Қайда қашып құтылам.Тас қойныңа ала бер,Түбі саған жұтылам.Өмір – жалған, өлім –..

Қараша келді дайындал,Қамығып жүрген ойым бар.Ұялуға да дәрменсізЛыпасыз қалған қайыңдар.Қараша келді мұңдылау,Аспанның жүзі бұлдыр-ау.Қарайып кеткен..