Мехнат теміртасқызы туралы Өлеңдер ✍️

Жасырамын сырымды қайтіп ішкі,Арман-сақа алшы емес, тәйкі түсті.Хан талапай өмірден қажыған да,Қалай сізді күтпеймін айтыңызшы?! Білесіз ғой..

Мм… Жігіттер жүйрікті жалды деме,Шалқайғанның барлығын малды деме.Бір астаудан ас ішкен бейкүнә шақ,Тіршіліктің қомында қалды неге,Сыйластықтың..

Біз кездескен жер осы Есіл ме еді.Есіл суға шақырдың несін мені?!Есіл сыйып кеткенмен жанарыма,Сен сыймадың қымбаттым, кешір мені! Біз кездескен жер..

Кей-кезде көңіл,Алайда-түлей,Бет қаратпайтын дауылдай.Кей-кезде аптап,Жер төсін баптап,Шілде де құйған жауындай.«Мұныңыз не» деп,Сөге көрмеші,Негізі..

Сырластық....Сізді мен,Досымдай сезінем,Түндерде...Талықсып,Қия алмай көз ілем.Білмедім, кімге мұңКім үшін қуаныш,Ұнатып қалғаннанСаумын ба... тегі..

Қабағыңа қарадым...Күлімдемейсің!Жым-жырт үнсіз,Тілсіз-ақ жырымды егейсің.Жарқ етпейсің, жасыным —Жақындап келіп,Баяғынша сыбырлап «гүлім»..

Суық қандай, тоңдырады қара күз,Жылытпайды жылы сөздер, дала сыз.Аспандағы ала бұлттар қатулы,Көңілімнің жағалауы ғана мұз.Сары жапырақ, сағынышым..

(Олимпиадаға қатысушыларға...)    Ерлерім, тақым қысып ел сеңгенім,Тағы да көтерілсін еңсем менің.Бөрілі байрағыңды көкке көтер,Көрмейік,Шарасыздан..

Сізді ойласам мендік шыдам шеңберінен шығатын,Жүрегімнің қоңырауы, сыңғыр-сыңғыр ұратын.Кірпіктерің айқасқанда айдың нұрын жамылып,Ұрланып кеп..

Мына заман,— дей аламба зор заман.Қыран қайда,Көкке қанат қомдаған.Шүрегейдей шөптің түбін паналар,Кей жандардың қылығынан қорланам.Ақ сауыты ай..

Бүгін Жұма,Бір тілегім бар еді!  Егер, біреуден ауыр сөз естігенімде,Жақсылығын досымның кеш білгенім де. Көңіл бөлмей жақынды алыстатып..

Дүлділісің өзің сүйген ортаның,Жасамайын жабыққандай жорта мұң.Жан-жағыңнан қаумалаған əлемің,Жұтып сені кете ме деп қорқамын! Ақынысың өзгелерден..

Дегеніне ақылдың көнбегенбіз,Өзгешелеу өмірге өң береміз.Қия алмаймыз, қимаймыз, ең қиыны,Бірімізді-біріміз көрмегенбіз. Армандардың қуалап ақ..

Мына көше,Мына алаң,Мына жер,Ширек ғасыр бұрын болған қырғынға.Өшпейтұғын куəгер.Бүтін елдің бірлігі үшін,Өз Отан, өз түңлігі үшін,Тура мінез..

Сөзіңді сөздеріме тең көремін,Сондықтан сырлы ойыңды жөн көремін.Дүдәмал дүниеден аулақ кетіп,Иісті Иран бақта тербелемін.Бір мысқал берсе маған..

Сіздің жүрек ерекше таза екен,Мен ендеше, сол жерді мазалы етем.Есігіңді айқара ашар болсаң,Бақытыңды еселеп, базарлы етем.Сынық мінез танытып сыр..

Үндемеймін...Жолдаған ұнауда хатың,Жоқта шығар, сен жайлы сұрауға хақым.Сəл ұмтылсам, сезімің құлауға жақын,Сəл шегінсем, жүрегім жылауға..

Жаным, менің жырларымды дəлдеп ұқ. Жүрек осы,Құям десең сəуле-құт!Тағы сезім, шалғайыңа жабысты, Бұл не деген — əурелік! Келеме деп, Күтуменен..

«Жаным-ау» — дей алмаймын, жаралымын,Сезімімнен жылыстап барады күн.Айша бибі сияқты аңсағанмен,Жазар дейсің түсініп жарамды кім?! Тым салқындау..

Біз əйтеуір болмашыға құнықтық,Ұрпақ өсті ұрымталда «ұрып жық».Көзіңізді арбайтұғын гүлдердің,Тікенегі болатынын ұмыттық. «Қасқырмын» — деп қыз да..

Келген кезде табиғатқа күрең күз,Тартты уайым иіріміне түрі өңсіз.Жез қоңырау жүрегімде ойнады,Қағып-қағып кеткендей бір «жүгенсіз.» Сосын, сосын..

Алматы, шулы қала, құйын халық,Біреудің көңіліне қаяу салса,Біреулер жатыр батпан сыйыңды алып.Көлігі көшесінде тығындалып,Байлары қара жерге «шырт»..

Сезім...Мен сені іздегелі,Алтын тонын қымтанып күзде келді.Тереземді соққылап суық жаңбыр,Көрсем деген түсімді жүзге бөлді. Сосын...Озды да күн..

Сырымды айтсам, несіне күлдің аға,Күлкіңізге күрсінді күлгін дала.Жалтыраған алтынның арасынан,Шын асылын таба алмай жүрмін аға! Шынымды айттым..

Білмеймін, өкініп қалсын дедің бе,Уыстап «у» бердің жарқыным.Жүрегі от болып жансын дедің бе,Онсыз да, сыңарым жалқы-мұң! Қайдасың оқтаулы Ақ..