Мирас асан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Күлкімді де тоздырдым кие-кие, Мұң да тозды, іш-қазан күйе-күйе. Тозды маңдай тау-тасқа соғылумен, Тозды алақан қошемет, қол ұрумен.Үміт тозды..

Мен өзім бе расында бұл егілген?Сыртым бүтін ішім от, тілегім кем.Жүрегімнен туады жақсы көру,Жек көру де туады жүрегімнен.Кебісі тар жүйрікпін..

Қарындашы жап-жаңа ұшталмаған,Қаламсабы жап-жаңа ұсталмаған,Жейдесі де дәп-дәл шыт кірлемеген,Дәптері де су жаңа тысталмаған,Ұлым кетіп барады..

Бұл күз бізді неге есіне түсірді? Қарсы отырмыз – бақыттылау пішінді...Даяшы ұл дәм мәзірін әкелді,Даяшы қыз ән мәзірін ұсынды...Кезек-кезек ойнап..

Тағдырдың тарқауы кем, түйіні көпТартқаны біртоға рай, бұйығы кеп.Сыртыңнан еркіндіктің түрін жасап,Ішіңнен қамалудан қиыны жоқ...Кеудеме қымтап..

Ағарған әр талын самайдың,Өмірдің жолы деп санаймын.Мен жалпы, ең ұлы ойларға,Баланың көзімен қараймын.Ойменен өтуде кей күнім,Тойменен өтуде кей..

Жолықтық бақ үшін бе, мұң үшін бе?Білмеймін, кімбіз екеу, тірі сүлде...Жария оқырмансың жұрт алдында,Жасырын кейіпкерсің жыр ішінде...Сені еске..