Ақылбек манабаев туралы Өлеңдер ✍️

Жүрек сырын жұлқып ашар мың қатпар,Осынау бір әуенде не жұмбақ бар.Баурап алды-ау маужырата мас қылып,Саңқылдаған сайын сазды ырғақтар.Сапырылып..

О, менің жазиралы дарқан далам!Кімдер бар тамашаңа тамсанбаған.Ынтық қып тамылжыған таңдарыңаДейсің бе, Күнді күліп қарсы ал, балам!О, менің қасиетті..

Жалбыр шашты толқындарың дәу неткен,Жағалауға лап қояды сәулетпен,Қалың батыр шауып келе жатқандай,Қылыштарын жарқылдатып жауға өктем.Күйші болсам..

Су бетінде шың көшкендей,Арал тулап, шайқалды аңғар.Дүлей күшке жүр дес бермейКілең өжет, қайсар жандар.Қатарласқан тұлғаларыСекілденіп алып..

Балқыған алтын маңдай күн жанары,Жарқырап қыр үстіне нұр қадады.Қызыл шақа жондардың қызғалдағы,Қымсынғандай қырындап ырғалады.Шоқ-шоқ болып қараған..

Күн көзінен ұшқындап шашылып нұр,Ақ шыңдардың мойнына асылып тұр.Алма ағаштың сып-сида саусақтарынЖасырыпты көп жүзік – ашылып бүр.Құшағында сағымның..

Нәр алып ақ сүтінен анашымның,Өстім,Ұқтым,Жәдігөй кім,Жанашыр кім.Жетсем деп асыл арман биігіне,Талабымның құнанын таң асырдым.Көктем болып көркінен..

Сұрапыл соғыс түнегіСалмаған салған жыл еді.Жұртпеннен бірге менің де,Күйзеліп жаным жүдеді.Шөп маялап сорлы апам,Бел шешпей егін орды атам.Бататын..

Көкжиек балқып нұр маңдай,Таң келеді арайлап.Тамаша еді қыр қандай,Жайнап тұр күліп бар аймақ.Қозғады еппен майда желТалдардың жасыл бөрігін.Құстарға..

Көктемім келді,Көл-көсір су айналам,Бусанып,Терлеп,Балбырап жатыр сай, далам.Құздардан төмен құлаған асау тасқындар,Көпіршік атты қазандай бұрқ-сарқ..

Көгілдір көктем,Кел, көктем,Жасқанба,Қане, төрлет сен.Мамырстан маңайдыЛебіңмен майда тербет сен.Құлпырсын қырым баладайКүліп ойнаған..

Түнгі асфальтқа ақтара алмай жігіт көп,Серуендеп жарқын жүздер жүр кілең.Оңашада өтсе-дағы ойқастапЖанарларға от басады түрлі рең.Армандарын атқара..

Мойынына сұр тастыңКөп тамшылар асылып.Шыға келді бар тасқын,Ойнақ салып, асығып.Аяқтанған баладай,Аунап ағып барады.Тұсау кескен анадай,Тау да бағып..

Бір тамшы жас кіршіксіз пәк жанарыңнан бөлінген,Қуанышытың белгісі ғой асып-тасып төгілген.Бір тамшы жас оңашада бетті жуған мөлдіреп,Қимасыңды шын..

Бір тамшы тер тегінде тамшы емес ол жай ғана,Соның сыйы зәулім үй мол дастарқан - бай дала.Бір тамшы тер бұршақтап маңдайыннан таматын,Шаттығың мен..

Таң келеді, күн келеді алтын нұрмен боянып,Бар табиғат манаурайды ұйқысынан оянып.Бал бөбектей анасының ақ мамасын сағынған,Байтақ әлем жарқыл қаққан..

Биік көкте көктем күні күледі,Жасыл белдің жел етегін түреді.Темір дене келе жатыр бұлқынып,Секілденіп жердің құрттай жүрегі.Толқын тілген кемеден ол..

Орғыған ор киіктей Керге сеніпҚыз кетті қос бұрымын жел көтеріп.Жігіт те аршын төсін ашып тастап,Ұмтылды жорғадай боп ерге төніп.Кыз емес, нағыз..

Ертіс жатыр арнасында шымырлап,Жел кезеді маңайымда сыбырлап.Дөң үстінде төмен төніп мен тұрмын,Көкірегімде күмбірлейді тың ырғақ.Кейде толқын..

Ақ шағала сүйкімді құс, ару Айдай, ақ қардай,Еркелете толқын сүйген қанатыңды қақ талмай.Көктен төмен сорғалайсың, суға ғашық ойлы аспан,Сәлем жазып..

Саңлағын мініп ұшқыр сағыныштың,Ауылым аңсап сені тағы да ұштым.Өзіңе мәңгі ынтызар бұл жанымдаМаздайды қуаныштан жанып ұшқын.Мен жүрер нелер ұзақ..

Ай астында сүттей ұйып көл жатыр,Орман,о рман тіл қатпастан ол да тұр.Дала төсін біраз тінтіп жүрді де,Зерікті ме, тына қалды жел де ақыр.Алтын..

О, жастық, неткен тәтті, ерке кез ең,Секілді мінезің бар тентек өзен.Жалының жас жаныма тыным бермей,Даланы таңнан тұрып ерте кезем.Шақырып туған..

Достар, менің өмірдегі байлығым,Достар, менің мәңгі жарық ай-күнім.Тұрасыңдар көңілімнің көгіндеСерпіп тастап көлеңкесін қайғының.Достар мөлдір..

Мәңгі сүйіп өтсін деп,Тіршілік маған жүрек сыйлады.Өмірде гүлдер ексін деп,Құрыштай мықты білек сыйлады.Анам маған ақ сүтімен,Адамдықты..