Рза қунақова туралы Өлеңдер ✍️

Күлімдеп күн күншығыстан қарады,Алтын сəуле жер бетіне тарады.Бидай – теңіз, комбайндар – кемедейШабындықта еркін жүзіп барады.Жазғы жаңбыр бетке..

Құлын ұстап тұрдым желі басында,Бие сауып, анам отыр қасымда.Асқақтайды аспанға өрлеп əуез əн,Жаңғыртады таудың жатқан тасын да.Сол əсем əн барған..

Бұлбұл сайрап шырқыр əнді,Күндіз-түні бақта кең.Өзіңменен доспын мəңгі,Қиман сені жатқа мен.Көрсет маған көктеміңді,Қызыл гүлің болайын.Қызғанбайын..

Күнде келем осынау бір фермаға,Көремін деп жеңешемнің сиырын.Келе бергіш осы ауылға мен ғанаБолмаса да өте тығыз бұйымым.Жеңешем де қарсы алады..

Сағындым аз болса да көрмегелі,Талай күн болды хат та келмегелі...Жолыңа көз талғанша қарай берем,Күткендей күнде аңсап əлденені.Жолыңа көз талғанша..

Жеңеше-ау, сағындым ғой назыңды мен,Арналып бір өзіңе жазылды өлең.Қуандың, қарсы алдың, күлім қағып,Ауылға барғанымда жазында мен.Жетер деп қадіріме..

Шыққанда Күн күлімдеп,Тұрғандай мені «гүлім» деп,Түсірді сені есіме.Күн батса қызыл арайменКөз алмай соған қараймын,Қараймын үнсіз тесіле.Көп жүзген..

Жарысты қыз бен жігіт қияға өрлеп,Кеудесін «озсам» деген қиял кернеп.Шопан қыз қуып жетті, аты мықты-ай,Жотадан жылқышыны тартты нықтай.Қуанды қыздың..

Досым еді бірге оқыған кезінде,Мінезін де ұнатушы ем, өзін де.Бірге туған адамдардай сыйластық,Арамызда болды өте қимастық.Еркелетіп мені кейде..

«Өмірден іздегенім өзің, – дедің, –Сен, сəулем, бұл ақырғы сөзім», – дедің.Шарқ ұрып, тына алмадың, тұра алмадың,«Жетпейді тұрақтауға төзім», –..

Бір күні досымМаған тосын,– Ой, сенің осыңМағанҰнамайды.Көрсетпе мынадайды – Көйлегің кең,Ұзын жең, Халатпен тең. Тар етіп неге..

«Көзің, көзің!» – дей бересің қайталап,Кездескенде не көресің көзімнен?Айтшы, жігіт, бұл тағатың қай тағат,Менің де бір сөйлескім бар өзіңмен.Езу..

Қайта-қайта тесіліп,Сағатыңа қарайсың.«Қалды неге кешігіп?» –Деп, уақыт санайсың.Ұзақ тұрып күзеттің,Сол бір үлкен қайыңды.Табаныңнан сыз да..

Жазылмады жанымның жан жарасы,Алшақтады қос жүректің арасы.Қайтейін-ау, кетер емес есімненЖаутаңдаған сол бір көздің қарасы.Тағдырымды мен қолыңа..

Жаныма жақын келдің де,Алқызыл гүл ұсындың.Қиыла қарап бердің де,Қызардың құрбым, қысылдың.Менің де тулап жүрегім,Гүліңді алдым, түсіндім.Жайбарақат..

Тəтті жыр жарым болса, қиясың ба?Өрмелейін нелер шың қиясына.Ассын деп бар арманым ойымдағы,Күннің де бірге кірдім ұясына.Сырластым жұлдызбен де..

Африка, Африка,Болдың бүгін назалы.Африка, Африка,Көтер ауыр қазаны.Асыл ұлың келмес қайтып,Күлімдеген көгіңе.Өлерінде кетті айтып,Деп халқына:..

Көрдім оны келе жатып көшеде,Кездейсоқ бір кездестірдім кеше де.Сыр бермедім, көңіл қоймай өзіне,«Халің қалай, қарындасым?» – десе де. Жақындап кеп..

Соғыс, соғыс! Атың қандай ызғарлы,Естігенде жас жанымда мұз қарды.Өртең шалған қара ағаштай жүректеСен қалдырған ұмытылмас із бар-ды.Білем, соғыс..

Көргенім жоқ ескі өмірін қазақтың,Тартқаным жоқ тауқыметін азаптың.Күн-күн сайын өмірімде жаңалық – Айналама көз жіберсем, ғажап тым!Айтса анам..

Ашуланбай, құрбыжан,Күліп жүргім келеді.Сырыңды айтшы, құрбыжан,Біліп жүргім келеді.Айтшы, кəне, асырмай,Түсінейін жаныңды ақ.Ақтаршы түк..

Көрмедім айлар, апталар,Кешігіп еді хат-хабар.Ойласам, ойда бар ма еді, Естимін деген жат хабар.Хабарың тиді қолыма,Асықтым барар жолыма.Қайтейін..

Бір үйдегі қызыл гүл ең шырайлы,«Қала қызы қандай?» – деп жұрт сынайды.Жаутаңдайсың көжегіндей қоянның,Осы түрің тым сүйкімді, ұнайды.«Келін», – деп..

Күш, жігер де, үміттер де арманда,Арманы жоқ адам адам болған ба?Білмес едік осы өмірдің қадірінТірі болып, мəңгі жүрсек жалғанда.Біреулердің арманы..

Ана тілді анам тұңғыш үйреткен,Осы тілде алғаш мені сөйлеткен.Ана тілде сырын ұқтым өмірдің,Ана тілде жырын ұқтым көңілдің.Ана тілде тіл табыстым..