Медет дүйсенов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Талайға таңсық, таңмын ба?Жетпегем жасқа жөн білер.Бүкшиіп белі, алдымдаТұратын, сұрау белгілер!Сүрінбес жерде, сүрініп,Қысылмас жерде қысылдым.Содан..

Апа, саған сыр айтам, мұң шағынам,Бір ананың шығып ек құрсағынан.Басқа ұяға қонсаң да, бауыр жайлыТас қияда тербеліп тұрса бір ән. Келіп тұршы қыс..

Қараймын да дидарына даламның,Көне мекен, өзіңді ойлап алаңмын.Ақ қағазға ақтаратын сырларым,Ұшында тұр үн қатқалы, қаламның...Орман жырдың..

Жыр ғана болып бар қайғым,Жоғалған жандай бірдеңем.Боз аспан төсін шарлаймын,Бозарған бұлтпен бірге мен.Сар желсем, тірлік-күлікпен,Бәрін де көрер..

Ай да жалғыз аспанда, күн де жалғыз,Серік іздеп шақырар түнде байғыз...Мен де жалқы ұл едім жанұядаДүниеде жоқ дейсің, кімде жалғыз?!Жалғыздық-ай..

Көрінбейді жаздың әсем ақ таңы,Жапырақ құс жерге қонды бақтағы.Бас салардай тас төбеден төніп кеп,Бура бұлттар көкте тыным таппады.Жұпар шашқан..

Түнгі далада, отырмын жағып алауды,Жатқандай сонда жастықтың әні қалаулы. Сағыныш болып санамда сағымдай сырғып,Іздегенменен сол шақтың табыла ма..

Қағанағың қарық па,Сағанағың сарық па?Кеш дегенің жарық па,Ешкілерің арық па?Көргендерің анық та,Көрмегенің танық па?Орнында бар оңалып,Өшкендерің..

Жарандарың, оралманың – есепте,Жаралғаның, жоғалғаның – есепте.Артық, яки, кем алғаның – есепте,Ең ақыры, демалғаның – есепте.Есеп керек: маған..

Таңы атты алтын күздің арайлана,Сәуле ойнап, жарқырады бар айнала.Шөптердің басындағы мөлдір моншақ,Қосылып, ұқсап кетті шарайнаға.Құстардың тұнық..

Ойхой, жолдар, керілген таспалардай,Жетеледің ілгері, жастан арбай,Сені көрсем серпіліп, сергіп қалам,Бар қуаныш өзіңнен басталардай.Қадіріңді..

Қар бүрікті қабақтан,Желтоқсанның аспаны.Жалғандықтың жағасын,Жыртты қазақ жастары.Найза сынды намысы,Ару қыздар ашынған.Бодандыққа бұрымын,Бұғалық..

Жырлап едім тірлікті ұғып алған,Қылған едім сөздің мен шыңын арман.Не істеймін? Не болды? Ұғына алман?Жемістеймін шырынын сығып алған...Неге керек..

Талыс қылып тіндерін,Тобылғымен саптаған.Төрімде тұр бір керім,Әшекейлеп аптаған.Тектілікті сезіне,Күйін ұғам, фәнидің.Қараймын да өзіне,Жігерімді..

Биыл қырға қаптап кетті ебелек,Ала жаздай ақ жауын-нұр себелеп.Жер жарықтық жыр ұқтырды-ау жүрекке,Сұлулыққа тұнып тұрды-ау не керек!Танымай-ақ..

Ақ қайыңның аясынан күлкі ұшып,Сері самал жапырағын жүр құшып.Ай арудың моншағы ма шашылған,Шөп басында жалтыраған түнгі шық.Дөңгелек жүз ай сұлуға..

Көктем еді. Жасанған шақ, жер дертіп,Анам маған қарап қойып, сүйіне:«Сәлем беріп, қолын ал» деп келді ертіп,Жүзге шыққан Шахан атам үйіне.Таңырқаудан..

Ағылған бұлақ, төсі бау,Отырған жерге, биікте ел:Жаңбырсыз жаздың кесірі-ау,Қаптады тауға киіктер.Қарайды-ау алға жаудырап,Кеңістік аңсап..

Жүріп келем тасқын тірлік жолында,Бақыт оты билеп ыстық бойымда.Мейлі, қайда жүрсем – дағы, бәрібір,балаларым тұрады ылғи ойымда.Бұлақ болып..

Шаршаған күн қыз жантайдыКөкжиек көрпе үстіне.Қоңырқай бояу марқайды Мамырлап іңір түсті іле. Қырқалар қалғып көз ілген,Желпиді самал..

Ей, тепсінбе, ербеңдеп,Топтанып артта түменің.Майданда талай өлген көп,Қан аңсап келген – қан құсып,Арқалап қайтқан жүгенін.Індетіп келіп, не..

Тастар, тастар...Сырларыңа іңкәрмін,Тасырқаған тұяқтары тұлпардың.Сан қарысып келдіндер-ау дауылмен,Самғап ұшып кетті талай сұңқар күн.Тастарға ұқсап..

Алаңдап жүрем, бір үміт жанарда жанып,Жүрегім, жайлы төсегін табар ма мамық?!Қырғын аңсаған қылығы күнәһарлардың,Көкірегіме тікендей қалар..

Шаттық ап хаттар жетеді,Шоқтарын үрлеп өмірдің.Мұңайтып бірі кетеді,Бұлт басып күнін көңілдің.Шуақты сөзден гүлдесең,Жадырап жүзің таңша атқан..

Құштарлық сезім жетелеп мені көктемге,Жабысам жалға, жел-тұлпар желіп өткенде.Тершіпті айна көлдердің мұзды маңдайы,Күннің еріні күңгейден келіп..