Төлеген жанғалиев туралы Өлеңдер ✍️

Рухын биіктеткен елден едік,Тұғырда тұратұғын кеуде керіп.Енді бүгін еңсеміз жер бауырлап,Елден қалған малтаны езбеледік.Батыр ек қалмақ қуып «шор»..

Апыр-ай, мына жазың не дейді өзі,Бейнетіміз тұр ма әлде көбейгелі?Құлындар да құрыпты желідегі,Қозы-лақ та бітіпті көгендегі.Тал-ағаш тарай алмай..

Өкпем – темір, жүрек – шойын, көзім – тас,Сезім – кемік, төзім – көрік, көңіл пәс.Ағайынға арыз жазып отырмын,Бәрібір де бәрі бірдей сөз ұқпас.Сөз..

Оқыдың бакөзімнен, оқымысты қауымым,Мендегі бар бейнеттің қаншалықты ауырын?Оқысаңшы, оқышы, сендер оқып болғанша,Желді күнгі желкендей желпілдейді..

Қай қабақтан іздейін енді сені,Қайырымсыз адамның арғы тегі.Қайыршының қалтасы әлі тесік,Қарабайға әлі де мал бітеді.Қай өңештен іздейін өңшең..

Сынық қанат тағдырыма сым байлап,Ұйықтамақ мәңгілікке күнді ойлап.Көрге түссем жайлы жатар ма екем деп,Көрпе, жастық қойдым және ыңғайлап,Саналы ойға..

Бақ – маңдайға, сор – табанға жабысып,Бірі – көкке, бірі тартты төменге.Бірдеме ғып бір елуді тауысып,Тағы міне тартынамын көгенде.Сөз таңдайды, көз..

Өлең де керексіз,Өнер де керексіз,Дегенге жеттіңіз, демек, сіз!Ең соңғы адам ғып,Ең сорлы жаман ғып,Өмірден ендеше мені өткіз!Кісі едім ұрысшыл,Құс..

Тауды да сат, бауды да сат, сат бәрін,Жерді де сат, елді де сат, жоқ шағым.Тойған қарын жарылмайды бәрібір,Жарылмаса біз сияқты аш қарын.Құм құйылса..

Құдай бізді ұмытты,Ертеңі жоқ ел ме едік.Бұрыс еттік дұрысты,Дұрыстығын көз көріп.Бұл не деген бассыздық,Басшы-заман түлкісі.Жақындарды жат..

Құдай бізді ұмытты,Ұмытатын жөні бар.Халық едік иықты,Қанатының желі бар.Иығымыз түсті енді,Қанатымыз кесілді.Тіл тағы да тістелді,Өңеш үнін..

Қойсаңшы бұл қоғамды,Бірі ластап, бірі ақтап адамды.Көп әділдік көрге түсіп жоғалды,Обалсыздар ел алдында ойран сап,Оққа бұрын ұшып жатыр..

Жынданатын шығармын,Жынның сөзі тілімде.Хадистері Құранның,Қалғиды кеп үйімде.Әрбірінің сесі бар,Әзірейіл құсаған.Жүрек содан шошынар,Шошымаған..

Құдай бізді ұмытты,Құлай сүйген пендесі ек.Сейілте алмай күдікті,Селт етпейді сөйлесек.Өзімізде бар кінә,Өлтіретін арам ғып.Қанымызда қалды..

Сырттан жылу алмаймын Күннен басқа,Іште жылу айналған мүлдем жоққа.Алып соғып басынан аттар едім,Қу өмір келмей кетті-ау, бір жамбасқа!Қыбыр-жыбыр..

Қайтейін жырлай беріп тал, қайыңды,Тас жыртты бал жалаған таңдайымды.Аққуға үнін қосқан ақын едім,Ал бүгін қарға тыңдар айғайымды.Қарқуар, қайда..

Омырауында орден, медаль самсаған,О дүниелік болып кетті қанша адам.Аллауакпар айтып жерде біз қалдық,Алла бірақ қаққан жоқ-ау арқадан!Қалай қақсын..

Жаз дейсің-ау, немді жазам,Санамда ой сандыраған,Халқым анау қан жылаған,Басыма кеп үйілгендей,Басқадағы барлық алаң.Жаз дейсің-ау, немді жазам!Көз..

Көңілімнің құйыны көтерілді,Ей, тіршілік, жап енді етегіңді.Әйтпесе, Ай мен Күнге жеткіземін,Жердегі жел ықтаған өсегіңді.Күңкіліңді Ай естіп, Күн де..

Сен жақсысың, сенен асқан кісі жоқ,Түйтіксізім, түгі жылтыр, іші боқ.Өкінбеймін, кетсең ертең өртеніп,Аспандағы Алламыздан түсіп от!Қарар едім қара..

Көкжиек, әне, өртенді,Шоқ қылып таудың тасын күн.Құбылаға тосып желкемді,Жерұшық беріп жатырмын.Үлкендер үшфу үшкірген,Үкілеп титтей күнімде.Сондағы..

Шарт буынып аспанның шартық белі,Қарауылдың басына қар түспеді.Алатауды айналған қалың бұлттан,Бір шөкім ауып келсе артық па еді?Ала жаздай жаңбыр да..

Қолжазбасы аз айтқанда мың құшақ,Бір мықты ақын шығарыпты жүз кітап.Жүз кітаптың мың жолына үңілсең,Көре алмайсың бір ойлы сөз дүрбі сап.Ойхой, Мұқа..

Сырлап, қырнап қойған әсем табытта,Жатыр адам қасқыр болған халыққа.Қанды ауызы кеше ғана жабылған,Қанды тісі қарысты енді қарысса.Қарыспаса қойсын..

«Не жазып жүрсің» дейсің-ау,Не жазып жүрмін-білмеймін.Мыжғылап ойды мың сұрау,Миымнан жауап іздеймін.Күнімді өткен шотқа сап,Күнпарақ маған күнде..