Төлеген жанғалиев туралы Өлеңдер ✍️

Орденіңді қайтейін омырауды толтырған,Оны ала қоярдай жарасып тұр қай тұлғам?!«Анаған да жағам» деп, «мынаған да жазам» деп,Алла берген қуатым..

Сумен емес жырменен жуылған соң жөргегім,Абайдан басқа адамның ақылын алмас пендемін.Болмасам да тек соған келе берер ұқсағым,Болмасам да тек солай..

Мекені – су, менсінбейтін құрғақты,Сегіз аяқ болса-дағы бір басты.Балдыр емес, балық емес жәндікті,Барлық әлем “данышпан” деп шулатты.Астафралла!..

Қарауылдың барлық итін үргізіп,Қара аспанды қарын құсап тілдіріп.Тау-шыңдардың тас құлаған жаңғыртып,Талма-түнде тарсылдады бір қызық.Қызық аты –..

Қатал қыстан өтсек те тістеленіп,Жұғын көрмей оны да “жұт” демедік.Топан судың толқынын үй құлатқан,Түк қылмадық, жатқандай түсте көріп.Бәкішегі..

Тұрған соң ұл да қалмай, қыз да қалмай,Баласыз байдың үйі-қу мазардай.Аяғыңды басасың еппен ғана,Еденін кетпеу үшін былғап алмай!Ауласы аз айтқанда..

Алғандай қанға матырып, жебедей үшкір жезтырнақ,Көзінің астын көгертіп, кірпіктің ұшын алтындап.Сары – ала шашын сан түзеп, опалы бетін он..

Шалқадан түсіп, шалжиып, ұлындай болып құдайдың,Өзіне жайлы болған соң жатысын қара, мына айдың.Көктемді іздеп көк кезіп, қиқулап ұшқан..

Қай адамда болса да бар арман жүз,Қайбіріне “қап” деп біз де қалғанбыз.Күндіз – түні күрсінеді үйінде,Жасы ұлғайып, отыз беске толған қыз.Оған оғаш..

Екі көзі көр сынды су қараңғы,Ақ таяқсыз аттамас бір қадамды.Кмпірқосақ секілді белі имиген,Кездестірдім көшеде мұңды адамды.Жетім қозы – таяғы..

Аяздың қайтып суығы,Ақпанның соңы жылыды.Ит тартып кеткен сияқты,Иықсыз таудың тұлыбы.Күпсін қар күннен жылыстап,Қараған түбін мұр ықтап.Қара жел..

Туған жылы, өлген күні – жазулы,Пенде жатыр пейіш қылып қабірді.Алақандай жерге сыйып кетіпті,Ақын еді арыстандай азулы.Келді, кетті, енді міне, нөл..

Осы маған не жетпейді, шынымен,Неменеге күндіз-түні түңілем.Нем бар артық кешегі өткен өліден,Нем бар артық бүгін жүрген тіріден.Артықтығым –..

Қартайған шалдың көзі арсыз,Солардай сіз де боларсыз.Қыз-желең шықса алдынан,Қызарып өтер амалсыз.Көз салу – көңіл жұбату,Келмеске өнбес сыр..

Бір қазақты қаққа бөліп ортадан,Жасағанға қарсымын мен жарты адам.Алақанға мұз қатырып не керек,Аяз қысып тұрған кезде арқадан.Он миллион бар..

Бұрынғылар Үш жүзден қол жинаған,Бүгінгілер туысқа “мен мұндаған”.Алматыда сондықтан “Үйсінмін” деп,Астанада “Найман” мен “Арғын” болам.Үйімнен..

Партияда барсыз ба, бармын балам,Опасыз басшылары оңдырмаған.Кешегі Компартия мүшесімін,Кейінгі ұрпағына қол бұлғаған.Иә, иә, Ленинді “Баба”..

Адамдардың бәрі қазір-жанталас,Жанталаспай қоясың ба, қалсаң аш.Қошқар басқа ұқсағысы келеді,Қой соңында маңыраған марқа бас.Бай байысам үсті-үстіне..

“Ақсақал” деп айтпашы, әй, қарағым,Осы сөзге оп-оңай шамданамын.Көрмейсің бе, көсемін, көк иекті,Шалға ұқсатып тұрғаның қай мазағың?Қара Ертістің..

Жағымызды суалдырып ет қашты,Ата болдық ақ самайлы, ақ шашты.“Тозбас” деген, “солмас” деген ешқашанТобылғы сап кездігімді тот басты.Қарын қалды бос..

“Кемелі жоқ көп шуылдақ” ішіндеКелем мен де келмей ешбір бітімге.Таудан, тастан қайтпайтұғын жігерім,Тал қарманып, тақап қалды бітуге.Ақыл-ойдың..

Көп досымның бүгінде бірі – көрде,Бірі жүр көрініп қап тірі көзге.Өлісіне өкініп жылап алам,Тірісіне қуанып, сүйінем де!Еш қылау жоқ жан еді..

Құдай маған бір сәтке құқын берсе,“Құдаймын” деп құр кеуіп ісінгенше.Бар ақынды пайғамбар жасар едімАдамдар тақтан қуып түсіргенше.Оларда жоқ..

Анау да ақын, бүгінде мынау да ақын,Шал да ақын, шалып біткен қырау басын.Өлең байғұс бәріне көндігіп жүр“Өлеңшінің” білген соң ұялмасын!Хан да ақын..

Дауыл іздеп тұратын ақ құйынды,Дала көңіл жүрегім сап тиылды.Жырларым да жылбысқы мінез тапқан,Жынын алған бақсыдай тап бүгінгі!Қан шығарып беттердің..