Ибрагим иса өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Оңашалау отырайын тартып күй,Дәме етпедім сый –сияпат, сарқыттан.Маған ешбір қажеті жоқ артық сый,Маған ешбір қажеті жоқ артық дәм.

Болсын елді көретін бет,Абыройды лайлама.Талантты беретін тек,Адам емес,Құдай ғана.

Төрттемін бе,Бестемін бе,Беймәлім,Түсінбейтін кезім анық қайғы әнін.Аспан барын,Білем және жер барын,Күннің барын,Білем және ай барын.Бір ән ғой деп..

Ескіден көз бірден-бір,жалғыздығын...Сұрама!Қырық үйде – бір кемпір, қырық үйде – бір ана.Баласы бар елде де, ағайыны,бар бәрі.Қырық үйлі көрмеде..

Атын,жөнін,Сұрамадым, білмедім.Көрдім бірақ, мұңайғанын, күлгенін.Джинсі киіп, қалтасында қос қолы, Бейтаныс қыз, қыз болатын бір керім.Еркін..

«Халың қалай,үй іштерің аман ба?Апам қалай,ауру-сырқау жоқ па әзір?Не жаңалық болып жатыр қалаңда?Біздің жақта тұмау деген көп қазір.Бізде бәрі..

Тоқтамас жерде тоқтайсың,Мақтамас жерде мақтайсың.Сәлемің түзу болғанмен,Сырласар адам таппайсың.Көңілде бәрін сақтайсың,Жүректің құлпын..

Тұрар едік сыңсыған орман болып,Миллиондарды тастадық қолдан көміп.Қуып жете алатын түріміз жоқ,Бара жатқан ғасырды арманға еріп. Ғасыр дейтін..

Қарасы мен көзіңнің ағы сынды,Жақындатар жақсылар алысыңды.Соққылардан қашасың жаның ыршып,Зырылдаған бильярдтың шары сынды.Оранса да қаншама..

Керегі болмай аңсаған көзге,Болмағаннан соң басқа керегі.Қырандар кейде шаршаған кезде,Өзін шыңдардан тастап өледі.Ішіңде жұмбақ болады..

Жапырақтар күзгі бақта,Сарғаяды, мұңайып.Өшіп қалмай біз бірақ та,Жүректерде тұрайық.Көңіліңде ән жүреді,Қуанғанда, күлгенде.Жақсы шығар, кім..

Жанып тұрған сияқты көзіңде күн,Сезімімді ояттың сезілмейтін.Қалай ғана сен жоқта жүрдім екен,Қазір менің сен жоқта есіл дертім.Сен екенсің іздеген..

Ұйқым қашты сені ойлап...үш күн болды,Саған қарай құс болып ұшқым келді.Дәл өзіңді сүйгендей бұл жалғанда, Сүйе алмайтын шығармын ешкімді енді.Маған..

Жүрегіме атыңды шегеледім,Сен сұрасаң жанымды берер едім.Ұстасам да, сүйе алмай қиналамын,Ар жағында тұрғандай керегенің.Сені іздеймін көзімді ашамын..

Сен тұратын көше қымбат маған.Жүрісіңнен әсем ырғақ табам.Жанарыммен сипап сәлемдесіп,Қолымды үнсіз іштей бұлғап қалам.Сен тұратын көше сұлу..

Жаратқан соң мені Алла бөрікті етіп,Мазалаймын күн сайын келіп-кетіп.Амалсыздан жанарды жылытасың,Көңілімді жібердің көрікті етіСаған ғана тұрады..

Өмірде барың анық па сенің,Сапырылысады көп бейне.Бойымен жүрем жарық көшенің,Сені көрем бе деп кейде.Үміттенуден тойғанда арман,Қалатын жаным..

Жаным-ау, сенсіз көрген күнім,Жүректен өшірер нұрды.Жаным-ау, сенсіз терген гүлім, Жаураған жапырақ сынды.Жаным-ау, сенсіз атса таңым,Үнсізбін..

Жас та емессің,Қартайып та тұрған жоқсың қалтырап,Қалғандайсың биіктерден қорқып-ақ.Ақыныңды келді-ау, інім, қатырғың,Ең алдында орындығын тартып ап...

Ешкімге болмай қалса керегі,Көреді бәрін сорынан. Шын ақын бірақ өлсе өледі,Қаламы түспей қолынан.Адам емес ол, әншейін елес,Өлең ұқпайтын бос..

Алыстап кетті аңсаған көктем бүгінде,Ғұмыр дегенің қалды ғой кешқұрым болып.Құлақ түремін кей-кейде, өткен күніме.Бір сағыныштың дауысын естігім..

Жүре алмадым ешкімге бетеге боп,Сенің жаның, шуағың өте керек.Біліп тұрып, амалсыз ренжисің,Қол бала боп біреуге кете ме деп.Қырсық деген адамға..

Көңіліңді, жүрегіңді қозғаған,Жырларым бар, сырларым бар жазбаған.Бір мұң мені ұйықтатпады түнімен,Жүрегімде ботадай боп боздаған.Сол мұң менің..

Бәлдір – батпаққа айналып ойларым кейде,Бәдік сапырып, «қой» десе, қоймадым демде.Шаршап келсем де қысыр сөз қоршап тұрады,Қаңғыбас сорлы қаңғуға..

Семсерсіз сөзімізбен жүреміз майдан ашып.Өзіміз өзімізден барамыз қайда қашып.Қисайсаң төсегіңе, көңілде уайым тұрар.Біреудің өсегіне, құлағың дайын..