Есей жеңісұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

«Бұзақы» дер, «дүрмекке қосылды» дер,Төмен тартып барады басымды жер.Табаныммен табысып жүруші едім,Уа, қара жер, қойныңды ашып жібер...Жарық дүние..

Қыңқ-қыңқ етіп, екі көзі боталап,Жаңа ғана ұйықтап еді шақалақ.Жаңа ғана әлем тына қалған-ды,Қараңғылық айналаны матап ап.Кенет толқып көк пен жердің..

Қазаққа Алматыда жер жетпейді,Еңіре, көз жасыңды көлдет, мейлі.Еңсесі көтерілмей, ер-азаматҰяда ит кірмейтін еңбектейді.Жан-жағы Алматының қалың..

Маған қайдан сен барда қайғы орнасын,Бағымсың ғой, киемсің, азат ұя!Бүгін тасып жатқанмен сайран-хошың,Сенің мұңың тым көп қой, Қазақия...Шері неге..

Қыс келеді қалаға, қыс келеді,Қар астында қарағаш тістенеді.Қап-қара бұлт, қабарып іскен өңіҚарашаның бұғауын бұзып шығып,Қатып тұрған қалаға түскен..

Үш жыл болды, ақпан бізде тым суық,Жан мен тәнді жылытпайды күн шығып.Қала-дала қатып-семіп тұрады,Қалт-құлт етіп қаудыр-қаудыр тіршілік.Үш жыл..

Жастық деген болды ма осы менде?Жүрдім бе әлде тірлікті кешіп өңге?Ол сыйлаған ғажапты ұмыттым ба?Ол істеген қатені кешірем бе?Апыр-ай, менде жастық..

Алматы, сенің өз балаң едім,Үмітпен келгем алдыңа.Ботаңдай жалқы боздаған мені,Баспайсың неге бауырыңа?Даңқыңды жақын-жатқа бұлдайсың,Өзіңше мұның..

Кегенде бір асу бар Қайқы деген,Ақ түнде биігіне ай түнеген.Қарайып қожыр-қожыр жартастары,Сыңсиды, желмен бірге айтып өлең.Өр Қайқы, асқақ Қайқы..

Қала мынау.Бөлме қатты қапырық.Қарбалас көп.Жұма – сондай ауыр күн!... Беу, шіркін-ай, еңбекпен таң атырып,Шалғы тартқан күндерімді..

Ауылдың кеші.Аспан да мұнда кеңірек,Ымыртқа ұйып, жым-жырт боп жатты төңірек.Көк сиыр қайтып келеді, әне, өрістен,Азан-қазан ғып, өңіреп және..

Кіп-кішкентай ұлым менің атқұмар,Жылқы көрсе, барша тірлік қалт тынар.Саған да ертең атқа мінер сәт туар,Қазір маған «ат сал» дейсің, бөбегім.Кейде..

Мадияр інім кеше үйге кешкісін,Алып кепті «Қара жорға» дискісін.Қас қағымда тас бөлмеге тым-тырыс,Сайын дала, салулы орда көшті шын.О, ғаламат, шешіп..

Біз жанбыз ба жол да білген, жөн білген?Өмір мынау дегеніне көндірген.Орда бұза алдым ба мен, білмеймін,Ал өзіңді отыз жаста көрдім мен.Жүре берші..

Неге жаудың қаңтарда, жауын, жауын?Сендік мезгіл емес бұл, дамылдағын.Кеттің бе әлде қызғанып қыстан мынау,Қарап жердің аппақ мұң жамылғанын?Білесің..

«Ұшып келейін, қашанғы жерде жүрем?» деп,Ұмтылдым көкке салғым кеп ерен бір өрнек. Жанығып жүріп, жерден кетіппін жалығып,Адамзатқа тән амалдың бәрін..

Өкпеңді айтып, наз айтып өмірге бұл,Жылай берме, досым-ау, ебіл-дебіл.Сенсіз де көп өмірден жасыған қыз,Сенсіз де көп өмірден жеңілген ұл.Өмір деген..