Сәуле досжанова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Үйемелі-сүйемелі екеуің,Мен шықпаған биіктердің өтеуі.Сен екеуің арқылы –Бүтінделген өмірімнің кетеуі.Сендер сүйреп арманымның арбасын,Күндер – айға..

Райгүл, Ізбасар, Айнұр, ӘселгеСендерге қарап - өзімді көрем,Сонау бір албырт кезімді көрем.Біріңнен қолаң шашымды көрсем,Біріңнен қас пен көзімді..

Қарқаралы өңірінің ардақты анасы Күлнәзия Әшімқызына Ақ кимешек киген ана – несібе,Сені көріп – анамды алдым есіме,Сені көріп – енемді алдым..

Ағаш сандық қошқар мүйіз өрнекті,Сені көріп бір сағыныш тербетті.Біздің үйдің ең төріне жайғасқанЗаманында мүлік едің көрнекті.Ағаш сандық..

Ағайынды үшеуге үміт болған,Үш үйдің ортасында жалғыз оғлан.Үш Ана мейір салып, телі емізіп,Төр әпке төрт жағынан әнге салған.Рулы ел күндіз-түні..

Құм қорғанды «Шарынның шатқалында»Ерен ағаш өсетін қорық бар-ды.Әкемменен балалық шақтарымдаКереметін көруге еріп бардым.Өзен тасып шатқалдың..

Төркіндеп қайттым,Төріне шығып бауырдың.Еркіндеп қайттым,Өріне шығып ауылдың.Бала боп қайттым,Баяғы күнде жүргендей.Дана боп қайттым,Қәдірін жұрттың..

Баяғы балалыққа оралғандай,Бойыма нұр-шапағат таралғандай.Асып-тасып жүремін күні бойыСен түсіме кірген күні, анашым.Хан-тәңірінің бауырында –..

Бітіп ғұмыры сабындай-ақ кетпеннің,Бүгін анам дүниеден өткен күн.Қара тұтып қалған күнді анасыз,Жетімдіктің зарын жалғыз шеккенмін.Сәуір еді, өрік..

Жаралы жылда,Қаралы оттың басында.Ішінен тынып,Бауырын жоқтап ашына.Өсіпті анам.Жанына батып,Соғыстың татып у дәмін.Ұзатылыпты,Гүлдемей, солып..

«Шилі өзенді» айтшы шідерін шешіп көңілдің,Есіме түссін ескі бір кезі өмірдің.Осы бір әнді анашым жылап тыңдайтын,Содан ба, қайдам, естісем мен де..

Қ-а-ш-а-н...Анам көшкелі басқа өмірге,Жетімдіктен түзілді тас көңілге.Көзіндей боп төрімде көрпеше тұрКөзімдей боп бұлдырап жас көмілген.Қызыл пүліш..

Жанымдай менің жан анам,Жанарың қандай нұрлы еді.Шуақтан сол бір тараған,Көңілім көктеп, бүрледі.Жүрсем де қайда анашым,Жанарың мені жебейді.Сағынып..

Әр көрген сайын өртене түсер өзегім,Мына бір жүзік анамның қалған көзі еді.Сағынған кезде сандықтан алып бірауықҚолыма салсам, қолының табын..

Ақтадым ба сол сенімді білмеймін,Артындағы жалғыз қалған гүлдеймін.Екі өлеңнің бірін арнап анамаЖүректегі жыр ошақты үрлеймін.

Мен едім – бар қызығы, Мен едім – бар биігі.Болмады көп қыз-ұлы,Думаны боп үйінің.Мен едім – бар өмірі,Жемісі де – мен едім.Таудай болып көңілі,Мені..

Ашқанымда дүние есігіңді,Әкем таңдап қойыпты есімімді.Анам шексіз мейрімге шомылдырып,Ән-күйменен тербетіп бесігімді.Сәуле шашып жүрсін деп..

Мәңгілікке жатты әкем бет бұрып,Қолымды ұстап, айтты сөзін ақырғы.«Қай кезде де көрсетіп тек тектілік,Алты алашқа шығарарсың атымды.»,-Деп үзілді зор..

Артқа тастап ХХ –шы ғасырды,Кеш болса да бағым менің ашылды...Көркемсөздің хас шебері тіл қатпай,Келіп тұрдың, иіп үлкен басыңды.Келіп тұрдың, сәл..

Екеуміз екі қиырдан,Кездесіп қалдық ойда жоқ. Жүректерге кеп құйылған,Жалындап сол сәт бойдағы от.Тағдырға жаным, мың тәубе,Бақытқа осы тап..

Ғашықтықтан жүруші ең есің ауып,Біз де есейіп қалыппыз, бесін ауып....Енді менің шықпайсың маңайымнанӨткен менен кеткенді есіңе алып.Тәтті күндер..

Болды ма осы тағдырдың сыбағасы,Жиі ауырып есімді шығарасың.Жаутаңдайды қамығып екеумізгеБалаларың қатпаған бұғанасы.Сен ауырсаң, үй суып, күй..

Біреу тартып алатындай үлесін,Ештеңеге асықпаймын білесің.Мен асықсам, саған ғана асығам,Сарыарқада соққан желге ілесіп.Жайып тастап көңілімнің..

Түсімде көрдім,Жеткендей қолым айға анық.Жаныңда жүрмін, бақыттан басым айналып.Жаныңда жүрмін, сөзбенен айтып жеткізбесТаңғажайып, тәтті бір сезім..

Бірге болған түндерден көз ілмеген,Таң тамаша атады өзіңменен.Шыққан күнге қараймын шырайланып,Жанды ерітер жып-жылы сезімменен.Бірге болу бақытын..