Мылтықбай ерімбетов туралы Өлеңдер ✍️

Кез өтті, қан қысымнан жан қысылған,Тұратын шарпысдан, тартысудан.Мен – жиырмасыншы ғасырдың балапаныӨтіп бар жатырмын дəл тұсыңнан.Отырар –..

Бірде дүкен жасдық,Терезенің алдында.Хабарладым, жар салып,Сыртқа шыға салдым да.«Алыңдар, кел, алыңдар»Дүкенімде бəрі бар:Алма, өрік табылар,Араның..

Нұсқау алған көсемнен,Күрестерде есейген.Жақсылыққа жүрегі,Толып жүрер үнемі.Қамқор адам кішіге,Адал адам ісіне.Тізгінбасы қоғамда,Ізгі жолдас..

Он өлшеп бəрін бір кескен,Қар жамылып мұз төсенген.Маң дала, малмен бірге өскен,Отармен таңда қоса өрген.Құлаш жал, шоқпар кекілдіАт мінген – жалпақ..

Назарда жер, нұрлы аспан,Күнмен, түнмен сырласқан.Шекарашы қорғап тұрСергек қалпын бұзбастан.Қиындыққа көндіккенЕгіз туған ерлікпен.Шымыр..

Елдің сенген ұланы,Сабыр, ақыл ұраны.Бейбітшілік шуағын,Күзетеді қырағы.Қиындыққа көндікен,Егіз туған ерлікпен!Қайсар шекарашыға,Сүйсінежді ел..

Шекарада кімдер бар?Шепке берік ерлер бар!Төзімдері – тереңдей,Қайсарлығы – емендей,Олардан жау аса алмас,Қарыс қадам баса алмас,Граниттей..

Қар жамылып, мұз басыпТабанынан сыз өткен.Қимылдап сақ, із басыпШекараны күзеткен.Елдің сенген ұланы,Сергек қарап тұрады.Бейбітшілік шуағынКүзетеді..

Ақ көгершін жөнелді,Зеңгір көкте жырлайды.Білесің бе, ол енді,Не туралы жырлайды:«Балаларым – көркемім,Тойласын деп жырлайды.Болашағын –..

1.Тоқтаусыз зырылдаған бір диірмен,Қойдай тізген саны бар көлге иірген.Бірі ұзын, бірі қысқа найзасы бар,Мезгілді көрсетеді бір бүйірден.(сағат)2.Бар..

Қаулап өскен жерімде,Ата, мынау етін бе?Ия, егін шырағым,Білгенің жөн сенің де,- Егін еккім келеді.Ата, онда менің де?- Диқан болу қиын..

Сенікі дұрыс па?Бар да тұр, бұрышқа!Бар деді анасы,Ініңмен ұрыспа!

Амантайдың Нұрланы,Айта алмайды «Р» - ды əлі.- Ертегі, - деп айт десең,- Ейтегі, - деп тұрғаны.Тілің жаңа шыққан ба?«Р» - ды үйренбей, түк..

Түйеден де қорқады,Ұзын екен деп.Сиырдан да қорқады,Сүзіп өтер деп.Айран ішсе асықпай,Тамсанып ішеді.Қымыранға қасықпен,Бал салып ішеді.

Алты жасар Азамат,Айқай салып жылайды.Жұрттың бəрін мазалап,Жоқ нəрсені сұрайды.Атасы да, апасы,Əзер-əзер шыдайды,«Қой» деп қалса ағасы,Шалқасынан..

Маңай- шілде, талай гүлге,Толды мүлде айнала.Кең дүние, арай Күнге,Құмарланбас қай бала.Табиғатта өссін, білсін,Ұқсын сырын Даланың.Сүйіп өссін жас..

Табылмайтын ауылдан, Біздің əтеш шын ерке.Тек оқуға барудан,Оятады тым ерте.Тоғыздағы сабаққа, Оятады алтыда.Ризамын сағаттай,Əтешімнің..

Қозы, қозы, қошақан,Көк шөп шықты, жей қойшы.Қой өсірген момақан,Құйтақандай мен қойшы.Көк шөптерді суырып,Жайылыңдар далада.Жаңбыр жауса..

Аққу мойын кекілді,Жарасымды құлыншақ.Ойын білгіш не түрлі,Бала сынды құлыншақ.Құйып қойған қасықтай,Сурет сынды құлыншақ.Суда жүзген асықпай,Үйрек..

Туылған күнім, ағайым,Сыйлады авто қаламын.Өзіндей оқып ағаның,Тек қана «бестік» аламын.

Қойдан қырқып жүн алып,Жүнді суға он малып.Бояуменен былғалап,Тарақпенен жұлмалап,Ұршыққа əкеп жүн тағып,Иіріліп, зыр қағып,Төбедей жүн..

Көздің неге керегі?- Ол жақсыны көреді.- Неге керек құлағым?- Ақыл тыңда, шырағым.- Неге маған тіл керек?- Алғыс айта біл демек.Адамдарға дəл..

Сынамақ боп бірде атам,Сауал қойды тым қатаң:- Ер қанаты не, ботам?- Ел үміті – кім ботам?Ер қанаты – пырағы,Ел үміті – ұланы.Сауалдардың жауабы..

Қарлығаштай су берген, Қаршығадай жем берген.Қалжыраған кезіңде,Қанатың дем берген.«Құлыным» деп құмартқан,Қылығыңды ұнатқан,Тентектікті..

Анадан тудым шырылдап,Азапкер анам терлепті.Аша алмай көзім, бір уақ,Іңгəлап Аллам еңіретті!Былғаныш бойым түп-түгел,Жарқ етіп көрдім..