Сабырхан асанов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Шашым аппақ,өйткені жаным аппақ,аппақ жандар алаулап жалын атпақ.Жапырақпен шашымды жасырайын,келші жаным, қысылмай қалың баққа.Кұлпырайын көркіңнен..

Сен ұстағанәрбір заттар бағалы,жүрегімненжылы орын табады.Кеудемдегі бұрқақ сезім тасқыны,бітуге де,таяп-таяп... ағады.Ыстық демдер өртеуші еді Ай..

Сені көріп– қуанам, Сені көріп – жұбанам. Махаббатта болса егер, мендей болар дуанаң.Жағдайым жоқ күлгендей, Жан көрдің бе бір мендей. Қарай берем..

Өзіндей болмақшы басқа кім, деуші ем ғой көз алмай көзіңнен. Сені де ұмыта бастадымқорқайын дедім мен өзімнен.Өзіңді аңсаған шақтарда,Көз жасты..

Өзіңмен емеспін бір өбіскен де,немесе,қуанғаным көріскенде.Ырзамын бұл дүниеге бірге келіп,ай, Күнің нүрын бірге бөліскенге.Осылай аз тірлікте ой..

Атың қаңдай,затың қандай жақсы еді,Ләззат десе,ләззатты өмір шағысың.Мың-сан қыздан таңдап алған тап– сені,Керімбектей жақсы жігіт бағысың.Басылмаған..

Мен сағынар қыздар қайда бұл күнде, мекен-жайы қай жақта екен білдің бе? Оларменен бірге қанша қуандым, оларменен бірге қанша күлдім де.Көңілдері..

Суға бірге сүңгіген, бірге ойнаған асықты, жарысып бір жүгірген, жақын менен қашықты. Қыста мұзға сырғанап, тайып бірге жығылған.сағындым-ау..

Бірге өскен жандар қайда бұл күнде,бірге атқызған таңдар қайда бұл күнде.Соны ойласам,теңіз күлкім тартылып,сап тиылды-ау көп төгілмей бұл күндеҚайда..

Қырандайын қарап өсіп далаға, қонақтадың Мәскеудейін қалаға. жай қонбадың, ғалым болдың, Дәуренжан, әке болдың және екі балаға.Қанша жеміс балбырасын..

Кішкентай,бұлбұлдай қыз, бармақтай қыз, қоймас-ау өзіне алғыс арнатпай қыз. Кеудеге қып-қызыл ғып гүл өсіріп, Роза қойып атын, ардақтаймыз.Ескендей..

Жақсы жанның бәрі– досы, бауыры, Уәлиев Қадырбектің ауылы.Бұл– ауылы Қадырбектің аңқылдақ, қырау қыста ұшар қарға қарқылдап.Тауларда қонса қыран..

Әнеке, құтты болсын алпысыңыз, Жүрегін жаулап жұрттың алды ісіңіз Жігітке өзі сұлу, жаны сұлу, Әрқашан дайын біздің алғысымыз.Көргенде-ақ шіркін-ай..

Аға-жан, құтты болсын жетпісіңіз, тарих боп болашаққа кетті ісіңіз. Көп болса,елулерге келді-ау деген, жетпіске ұқсамай тұр тек түсіңіз.Сіз жайлы өз..

Бір жыл болды сен кеткелі арадан бір жыл бұрын бойға қайғы тараған Бұл жүректің жазылатын түрі жоқ, Бір жыл бұрын түскен сол бір жарадан. Бір жыл..

Іште жатыр бір қайнар, өзендер де сырнайлы. Сырда туған Сырбайлар, Торғай жақты жырлайды.Етегі кең елімізде, қаншама ақын жүр қызба. Жерде жүрген..

Шәмшісіз қалды – әнсіз қалды бұл өмір,мағынасыз,мәнсіз қалды бұл өмір.Қыс созылып,көктем шықпай кеткендей,селт етпестен жансыз қалды бұл..

Қайран, Шәке, сағынамын өзіңді, Сағынамын жылы-жұмсақ сөзіңді. ойда-жоқта кейде оңаша отырып, Жасқа бұлап алам екі көзімді.Сағынамын бірге өткізген..

Жоқ дегенді білмеуші еді бара қалсақ алдына, кеңейіп бір кетуші еді дүние да тар мына. Пана болу үшін жұртқа туған сондай ағалар, мына жарық дүниеде..

Аппағын-ай Алатаудың, ақ таудың, жарасады не түрі оған мақтаудың....Алыстағы Ізтілеуім қайтыс боп, құлағыма келеді үні жоқтаудың.Жарқыраған күн нұры..

Сен– Алатау,мен– Сыр жақтан болсам да,кейде тойып,кейде мұздап, тоңсам да,кішкентайданөстім сені ағалап,әлге дейінкелем жанап, жағалап.Күндіздей..

Қыс созылып,қар жатқанмен далада,Сенің бүгің туған күнің, жан аға!Сіз бен біз боп елендеумен келеміз,көктем қашан келеді деп қалаға.Өткен қашан..

Қазақтың демесем де арысымын, қажетін қалап едім бар ісімнің. Сондағы сүйенерім, сенерім де, аз ғана өлеңім ғой Марс, інім.Асауға өмір деген мініп..

Достарың үнсіз, қастарың сайрап, мақтауда, шығарып сені атақ-даңқ атты ақ тауға. Мақтаса шулап шаршауды білмес қастарын, достарың іштей мақтауды сол..

Қалижан аға-ай,Қалижан аға-ай,Қалижан,кең дала ең-ау етек бір жеңі далиған.Күй біткен сен деп күңіреніп те күйініп,бір сен деп және налиды өлең..