Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мұнар да мұнар, мұнар күн,Бұлттан шыққан шұбар күн.Махамбет.Мұнар да мұнар, мұнар күн,Бұлттан шыққан шұбар күн.Көзімді мұнар басқан күн,Басымнан..

Опа көрмей өтті ме тірісінде,Шығып қалып тірліктің кірісінде.Кейде аңырап анадай,Кейде сыңсып,Бейіт неге жылайды түн ішінде? Қара жерге денесін..

Қатер бар ма төбесіне төнбеген,Дүниеде кімнен зәбір көрмеген.Ата қазақ жерлесе де өлгенін,Асқақ рухын қара жерге көмбеген.Аспанында жарық жұлдыз..

Дүниенің көзінен сыр аулаған,Күндер зулап өтуде тыраулаған.Қараулықтың жүзінен ызғар есіп,Терезесін жаныңның қыраулаған.Қара бұлтын үйірген жаралы..

Өткел бар ма күркіреп кісі өтпеген,Сарбаз бар ма Отанын күзетпеген.Қазақ кейде көзіме елестейді,Ел болам деп бесігін түзетпеген.Сәуле ағындап..

Көңілімнің көзіне нұр тұнғанда,Ұран салмай тұрам ба ұлтым барда.Астанада бұтағым гүл жарады,Алматыда тамырым бұлқынғанда.Бабалардың өр рухы..

Құрсағында жаралған арлы ананың,Айбоз ұлы сен едің сардаланың.Аттан ұшып түстің-ау, амал қанша,Айналғанда үніне замананың.Жақсылыққа ұмтылып қол..

1Қара жерге сүйегім көмілгелі,Қорлап әлі келеді өмір мені.Автовокзал сала ма мола үстіне,Алжаспаса қазақтың көңілді елі.Құландардың жайылған..

Көңіліне көп сырды түйе білген,Түркістанның жерінде кие жүрген.Ақын болмай тұра ма бұл жалғандаАбыздардың жаралған сүйегінен.Арманыңды ақ самал..

Жаңғара ДәдебаевқаТағдырының бораны бұрқағанда,Кімдер қайғы кешпеген сұр ғаламда.Туған бала сен едің,Әкең сеніңТәңіріден жалынып сұрағанда.Қасарғанда..

Астананың жанары сырға тұнып,Қайыңдары билейді бұратылып.Есіл өзен – Құс жолы шығар, бәлкім,Түсіп қалған жанына шұбатылып.Бес қаруым бойымда сай..

Азамат ер бас бағып бұқпалаған,Мына бұзық заманды кім қалаған.Әйел батыр секілді еркектерденЖоқшылықтың көзіне тік қараған. Өрге сүйреп тартқанда..

Қазақтың тұңғыш ғарышкеріТоқтар ӘубәкіровкеБілем сенің бұл күнде өрт көңілің,Алыс-жұлыс тірлікпен өтті өмірің.Көк бөрі еркек сен едің бұл далада,Тік..

Қамал бұзып, қайдан да өте білгенҚайран Баукең қашанда төте жүрген.Бой түзеген ескерткіш Астанада –Батырдың асқақ рухы көтерілген.Тұла бойын толқыған..

Шәмшидин ПаттеевкеТасқын егер кезіксе жүзіп өтіп,Елім талай ұшырған құс түлетіп.Ойлы Ойықтың аруын құшқан күні –Күрең мінген жігітсің кісінетіп.Саған..

Жатырына суырған құм байланып,Жалғыз мен бе сорлаған тумай қалып.Қалай туам –Құлаған зымыраннанАспан асты жатқанда уға айналып.Арманымды жүрсем де..

Қасіретін кеудеге жиып тұрғанЖалған Дүние кімдерге күй ұқтырған.Қарау күшке қылатын шараң қайсыЗымыранын құлатып киік қырған.Ара түсіп, қырылған..

Көңілімді бір кезде нұрға ораған,Ауыл барсам алдымнан құм бораған. Түн жамылған баукеспе ұрыдайынҚуанышын, қызығын кім тонаған.Мына қарау қоғамда..

Бұлбұлдайын безінген өз бағынан,Құландайын безінген өз қағынан,Ата қоныс жұртымнан көшіп барам,Не болса да көрмек боп өз бағымнан.Көшпей қайтем –..

Арал еді бір кезде көк пен жерің,Бірге өткерген өмірдің өткелдерін.Бір-ақ күнде дүр ете көтеріліп,Бәрің бірдейБұ қалай кеткендерің?Жүрген кезде өзара..

Құт дарытып қырында кие жүрген,Дала жұртын ел деме түйе мінген.Қынабынан қылышын суыратын,Сөз ызғары өткенде сүйегінен.Ат үстінде жаралған киелі..

Жауар бұлттай қабағы тұнжыраған,Қожайыным бау тағып, шынжырлаған.Тұтқын өмір кешем деп ойладым ба,Сағынышы сағым боп бұлдыраған. Азаттығы бұйырмай..

Екі бетің алаулап нарттай жанып,Бәйге алатын жігіт ең шаппай барып.Сорлап, сірә, қалдың ба кім біледі,Адалдығың билікке жақпай қалып.Уақыттың құйыны..

Жалған сөйлеп, ақталып безілдеме,Жол үстінде аумасын көшің неге.Билік сенің қолыңмен,Қазақ жерінСаттырғаны, бауырым, есіңде ме.Керегесін кең жайған..

Көңілімде бір сәуле өрілгелі,Өрге тарта жөнелген өмір мені.Аждаһаның үш басы елестейді,Ата қазақ үш жүзге бөлінгелі. Басынған соң жат жұрттың..