Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мен Қаратаумын,Қайыспас палуан қолдармын,Жазылмаған жағасынан жондардың.Қазынамды составтарға мол артып,Оң сапар тілеп шығарып салар жолдармын.Мен..

Бітіп ең маңдайына шат жиынның,Кетпегей жетегінде жат құйынның.Қылығың сенің еске түсіредіОрманда жаңғақ шаққан ақ тиынның.Түседі төмен сенің қайдан..

Дауыл борап, жел соқсын қарсы беттен,Табанымен тағдырын жаншып өткен,Арлы әкенің мен де бір шыбығы едім,Құба дала жонына шаншып кеткен.Шам-шырағы..

Қасым АманжоловқаҚозғалып ағысымен ізгі арнаның,Шуына шулар қосам күзгі орманның.Жыр - өзен.Соның мұзды айдынындаКемедей толқын жарып жүзді..

...Астынан саусағыңның үн ыршиды,Желпіп қап қанатымен қыңыр шиді.Қабірде ата Құрман аунап түсіп,Білемін ол жатқан жер ыңырсиды.Мөлшерді білмей шабыт..

Табиғат, болармысың тастай жалған,Ол бірақ тіршілігін бастай алған.Жасынан жетім өсті,Айта берсең,Сол келін күйеуден де жастай қалған.Жалғыздың үні..

Талай жыл жүрдім ғой шалғайда,Ауылға келемін оралып.Әрине, жүремін ылғидаСағыныш сезімге оранып. Арада жыл өтті айлармен,Жас шыбық өсіпті емен..

Машиналар сағатына жүз өткен,Бұрылыстарды светофор күзеткен.Бұл болмаса бір-біріне соқтығып,Бақшаларды жайпар еді біз еккен.Осындайға тап келіп қап..

Асаудың ойнап өскен құлағында,Мен батыр жауынгермін тұрағында.Әйелім – алтын қынап, балам – семсер,Семсерім жатыр әзір қынабында.Жүргем жоқ әр..

Тағдырын бір уыс қып бүріп өктем,Бабалар қасқа жолмен жүріп өткен.Олар да бал ашпай-ақ, осы жолменМенің де жүрерімді біліп кеткен.Алайда, толғап..

Жанарымнан жыр деп менің жас тамған,Өлең үшін болғам талай тас-талқан. Менің жолым болса мынау – ақындық,Ол анамның ақ сүтінен басталған.Білем..

Жігіт едім барлап жүрген ертеңін,Қол соғады жанкүйер – жер, кең өлкем.Бар жақсыны соңыма мен ертемін,Ал, соңыма ермесе екен көлеңкем. Буырқанып тау..

Дүниені кезгем жоқ мен құралмай,Сөзімді елге жүргем жоқ сендіре алмай.Өлтірсе де әкемді...Кетіпті жауОшағымнан отымды сөндіре алмай.Сонан ба әлі..

Күлген жақсы кезегінде,Мұны өзім сеземін де.Қайғы, мұңды мазақ қылып,Өсіп келем өз елімде. Бойға жиған бар асылды,Мінезім бар бала сынды.Қалқып өткен..

Жол ұзақ, шаршау маған емес көрік,Қозғалам тағы да алдан белес көріп.Тағы да сағым ойнап шығады алдан,Жүрген бір бақытымдай елес беріп.Отымның..

Қуаныш, қайғысы бар жас парлаған,Бұл өмір тарау-тарау дастан маған...Белгісіз қайда барып құятыны,Мен жаңа тас бұлақпын басталмаған.Басталғам.....

Шалғы жүзін жанып қалсам қайраққа,Көңілденіп мінем қайта қайратқа.Дестеленіп сұлап жатыр жоңышқа,Маңдай терім сорғалайды қонышқа.Шалғы жүзін..

Әкең де өз елінің күйін шерткен,Асырып жібермейтін сыйын шектен.Өмірге сен келген жыл, күтпеген ек,Өтем деп қайтты байғұс қиын шептен.Көңлінде кеткен..

Сарбаздық туған елге берік қорған,Батылдық бағымызға келіп қонған.Аналар жолбарыстың жүрегіне,Батыр ұл туу үшін жерік болған.Сол болса жазылғаны..

ГүлжанғаБұл сенің сөзің түгіл күлкің көсем,Көгіңде көбік бұлт боп дүркін көшем.Аямасаң, түсемін жерге үзіліп,Аяласаң, гүл болып бір күнде өсем.Сен..

Менің мөлдір махаббатым,Сұлулықтан жаралыпсың.Менің мөлдір махаббатым,Ұлылықтан нәр алыпсың.Менің мөлдір махаббатым,Шарықтаудан талмаған сен.Менің..

Табиғатым қыранның даусын берген,Мен жігіт ем жасымнан тау, шың көрген.Ұнамай жүр сондықтан хас шеберлерОқ жыланның тілінен қамшымды өрген.Маңдайына..

 І. ЖансүгіровкеАйналдым, Ілиясыңнан, қайран бабам,Барады көгімде күй, сайрандап ән.Шарбы бұлт арасынан үнін естіп,Мен бүгін өзгеше жан, жайраң..

Құлақ түріп тыңдай қалсаң сөздерін,Ата ерлігін қайталаудан бастайды.Найзағайға жанып алған өздерін,Жалыныңды өртеп, кейін жасқайды.Қасиеті болса егер..

Қан майданда аңырап бір құлаған,Әрбір емен бір-бір адам сұлаған.Дала – ана, сол ананың көз жасы,Тау басынан бұлақ болып жылаған.Найзағайдың көкте..