Ержан жұмабек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Беу, өмір қайтып келмейтін,Үміт-күдікпен жемдейтін.Уақытқа, шіркін, не шара –Әсемдеп ісін зерлейтін?Арманға қолың жетер ме?Қиял – алдамшы..

Іңірмен арадағы бірлік аппақ,Ішінде отырамын түнді аттап...Тек, анам ауырғаны қорқынышты,Беймезгіл қалатындай тірлік тоқтап...Үмітке өзеуреген шақта..

Қазір, көктем, өткердік кеше қысты,«О, sms,көңілім, бәсе, күштіҚыстан бері жинаған хаттарыңды,Саған жазған мен айтып тәтті әнімді.Сен-н-н..

Ренжіттім...Құрып кетсін батылым!Назаландың, батар күндей ақырын...Қос жүректің арасында – космос,Қос ауылдың арасы – мың шақырым.Келешектің көк нұр..

Балпитқан аса байлығым да жоқ,Бір жанға жетер айлығым да жоқ.Астымда жүйрік темірім де жоқ,Қызық қуатын көңілім де жоқ!Ғаріп басымда баспаным да..

Қылығым еске түссе өткен егер,Түңілме, көп кешікпей көктем енер.Әр тамшы көз жасыңа кінәлімін,Хақың бар,мейлі, мені жек көре бер!Кештердің ұмыт бәрін..

(Мұхтар Тұрсынбаевқа)Тағдырдың мініп алып кемесіне,Әрненің үңілеміз елесіне.Достым-ау, түсінбеймін, не екенін,Түсесің тұман тұнса сен есіме?!Қиын да..

Туғаныммен мамыра-жай мамырда,Мінезім бар кей кездері борандай.Арғымақтың қаны бар-ау қанымда,Тоқтамаспын шұғылаға оранбай?!.Не болса да, ұмтыламын..

Түнгі әуеде қалықтаған ой болып,Бір мезетте көкбөріге айналып...Періштенің күлкісіндей сезім боп,Ақ арманын мың айнала безілдеп...Жанарынан жасын..

Ағытсам сырдың тиегін,Ай мен күннен де киелім.Дамылсыз айтам жар салып,Сүйемін сені, сүйемін!Толқытқан сырлы шердейсің,Келтірмейсің не..