Ақберен елгезек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ауа болып енейінші өкпеңе!..Өтінемін, «Кет» деме!Меніменен тыныстасаң болғаны,Маған басқа керек емес ештеңе!Аптап күнде, шөл далада, қос басы,Сусын..

Сәулем,жаңбыр тоқтады.Бақтағы жырғады гүл.Құдай сақтады,Құлап жатыр ылғалды нұр.Сәулем,үміт пен ымдықолшатырмен жалғады кім?Мендегі жындысендегі..

Алғашқы құстар пейіштен келген,Мен осыған сенемін, жаным.Құстардың қанаты періштелерден,Мен осыған сенемін, жаным.Алғашқы гүлдер жұлдыздан туған,Мен..

Алматы вокзалы – қоштасу алаңы.Тағдырдың жазуы – Аспанның амалы.Бейтаныс жолаушы – бес күннің қонағы...Жап-жасыл бағдаршам жанары...Дәл сондай..

Әлем Күнге теріс қарап жатып қалды...Ұйықта, жаным.Жүрегімде бір өлең қатып қалды –Жаттамадым.Неліктен өмір бүгін тоқтай қалды,Білмей қалдым.Сен ғана..

Айлы түн.Рельстер тасыры...Тамбурда билейді көк тұман.Миымда – Ойлардың жасыны,Жүректе – сезімдер көк шулан.Аңсау мен сағыну, тәтті мұң...Бәрі де –..

Сен және мен...Көкшіл көрпе...Демге – дем...(терезеден Ай жылтырап теңгедей...)Екі жүрек – пырақтар ма,ұша алмай,бұғауланған кермеде?..(жылт-жылт..

Жаңғырықтың сенер ем қулығына,Сен мені сүйем десең!Мәңгілікті өрер ем бұрымыңа,Сен мені сүйем десең!Көктемнің билер ем күркіріне,Сен мені сүйем..

Сені сүю – тыныштықпен тілдесу,Сені сүю – үнсіздікпен үндесу.Сені сүю – нұр тарату жүрекке,Сені сүю – қуаныштан мұң кешу!Сені сүю – шуақ шашу..

«Мен сені сүйем!» – десем,Ол тылсымның әмірі.Мен арқылы білдірерӨз Сезімін Тәңірі!Мұң қинаса ұдайы,Жүрегіңде дірілдеп.Сені ойлады Құдайым,«Балапаным..

Есіл-дертім ендігі – тылсымменен күресу.Содан болар...Сол жаққа ауып кеткен мүлде есім,Құшағымда әлдилеп, бір өлеңнің мүрдесін,Кеш қарайса іздеймін..

(баллада)Жүрген кезде келер шаққа көз тігіп,Бедеу торы құлындады. Естідік.Еш бәйгеге ат қоспайтын әулеттіңКөңілінен қоңыр самал есті үміт.Хақтан мен..

Жалғап тұрған Жер мен Көктің арасынҚайран жалған, қайда кетіп барасың?..Тәңір көктен жібергенде қайтарып,Тозаң болып мені қарсы аласың!Адамзаттың..

Ұмай-Ана!Көк Тәңірді көрдің бе?Біздің жақта азғындаған күй мынау,Көк Түріктің рухы өшкен заман бұл,Кеңірдегін кеміреді қылбұрау.Көкжалдықтан..

Ал ол алыс шаһардан келе жатыр мені іздеп...Тәрк еткен соң қызық-думан – барлығын.Көкірегіндегі шам тіліндей нұрлы үміт,Сөнер-сөнбес кейіпте..

Ай нұрынан еріп кетсін қар бүгін,Аппақ түсте жеті бояу бар, күнім!Рухтың түсі – алқаракөк тұмандық,Жұтып алған сәулелердің қалдығын.Бар ғұмырын..

Уақыт...Керуен-керуен мезеттер,Секундтар...Ажал күткен кезекте...Бақыт...Алдамшы бір үміттей...Сағаттар...Қыршын кеткен жігіттер.Өмір...Өтіп кетті..

Маған, мүмкін, бару керек балшыға,Үрейімнің білу үшін отанын.Бар жынымды жығып берсін қамшыға,Мен несіне өз-өзімнен қорқамын?!.Маған, мүмкін, бару..

Өкінбеймін, өкінбеуге серт бергем,Себебі мен кеше түнде өрт көргем!Күлге қарап, аяп кеттім күлді мен,Содан кейін отпен ғана дерттенгем!Жыламаймын..

Амансыз ба, Семейдегі қымбаттым?Арамызда жатыр әне қара түн.Менікі сол – жеңілдету жұмбақты,Сіздікі сол – жаңа әлемдер жарату.Біздікі сол – көзбен..

Дәу шеңбердің ішіндегі нүктедей,Мен отырмын қолдарымнан түк келмей.Арманым жоқ өтіп кетсем түк көрмей.Ақ парақты құлпыртуға үйренгенБір сызыққа..

«Ертең өліп қалсаң, мынау дүниеніңқылшығы да қисаймайды!»Оралхан БөкейЖұмыр басты пенденің алды тұйық,Ұшамыз да кетеміз, тәнді қиып.Бұлдыраған..

Хан Алтайдың басында тұнжыр бұлттар,Тұнжыр бұлттар, ақ алтын шынжыр бұлттар.Бұлт емес-ау!Келмеске сүрлеу салғанКеруен-керуен жылжыған..

Ұмытсам сенің кештегіСұлбаңды кедір-бұдырлы,Күйкентай тауым, кеш мені,Күйкентай тауым тұғырлы.Жәндігің көркем, құсың сақ,Бөктерің толған..

Мамырдың мамыражай күнінде бірМұң түртіп жүрегімді, бүлінді өмір...Аңсадым ауылымның ақ селеуінТығылған сабағының түбіне нұр.Тобылғысы гүлдеген..