Бауыржан үсенов туралы Өлеңдер ✍️

Ән бар еді, бір әнім, шынайы әнім,Ұмытып қап әуенін мұңаямын.Қолтық сөгіп көсіле шаппаған соң,Кімге керек кібіртік құр аяңым.Ән бар еді,Әнімді неге..

Саусақтарын жаяды сәулеге гүл, Жапырағын жұлады әурелеп ұл.Ғұмыр бойы далаға телмірумен,Өтіп жатқан қамкөңіл дәурен-өмір.Терезенің ар жағы қандай..

Торы түске жарасқан қоңыр меңің,Тіп-тік өскен сымбатты тобылғы едің.Қылшылдаған балта боп қиып түстім,Қызыл көрген баса алмай көңіл демін. Құшағыма..

Ерте салмақ түсті саған,Бүрді дерттің қаршығасы.Қанат қаққан құсқа ұсаған, Қамқорым-ау, шаншымашы. Жендет құсап қинадым ба,Саған теңдеп бар..

Арқарлы жақтан қозыға маңырамай ма, Қасқырлар мұңын шақпай ма ажырап айға? Кіл қарақұлақ бөлтірік қалыңда ойнап, Үріккен елік кете ме сағымға бойлап?..

Күн көңірсіп, барады қарып бүгін, Көмір құсап қызарды анық құмың. Сексеуіл-ау, сексеуіл, қолың жайып, Көкбет көктен не күттің, жарықтығым?! Өзегіңде..

Қараторы көрші қыз қиық қасты, Бозбаламен байқаусыз иықтасты. Ол «бірдеңе айтам» деп құлағына, Шөп еткізіп бетінен сүйіп қашты. Шыға келді бұлттан..

Аллеяда салады құйын ойнақ, Қамығады мәжнүнтал күйін ойлап. Шайқалады қарағай жаңғақ төгіп, Бұтағында үлпілдек тиін ойнап. Мөлтілдеген түйме көз..

Қара шанақ, құлақ ас сәлеміме, Сезімімнің түйін сал пәлегіне. Сүгір – күйдің сүңгиін әлеміне, Қаратаудың шертпесі, ал еңіре. Сабау саусақ, қақпақты..

Кеше ғана биікте ең, Бүгін жатсың табанда. Жапырақ-ау, жағдайың тимеді оңай маған да! Құлағанды биіктен Кім сыйлайды бұл күнде? Қансыраған жүректей..

Өзіңнен басқа қыз жоқтай қазақта мынау, Қыл бұрау салып жанымды азаптадың-ау. Ащы запыран жырымның өзегін тілді, Жалғыздықты ертіп жабырқап кеземін..

Бір өксік алқымыма кеп тұрады, Шулайды көңілімнің көк құрағы. Бұйығып бүйірімде бүлкілдеген Бүйрегім түбі мені жеп тынады. Бұл жағдай айқын болды..

Қыр астынан жомарт қазан қарады, Сал бұлттар қайда лағып барады? Дөң басында тегершігі шиқылдап, Қол бұлғайды жел диірменнің қалағы. Табын сиыр..

Шыңдары көкке атылған белең алып, Арқарлы тау бар ма екен сенен алып. Туысы Қазығұрттың аты шыққан Ғайыптан биігінде кеме қалып. Шалғайдан сағындырып..

Қой маңырап, иттер үріп, Қарауытып тау іргесі,Тәтті түтін сүттей ұйып, Тағы орнады ауыл кеші. Шұрқырайды жылқы малы Бара жатқан жоннан асып...

Көрген соң тағдырының сыйын бөтен, Жүйрікке сағым қуу бұйым ба екен:Келеді жан ұшырып бедеу құмда,Соңында үйір қасқыр, үйір бөкен.Ажалдың қара бұлты..

Уақытымызды асық пен айтақыр ап,Кілем еді күрессек – майтопырақ. Түн мен ұйқы амалсыз ажыратқан Басымызды таң ата қайта құрап, Шуылдасып, кеңесіп..

Шегірткенің айғыры тебіседі,Бұтқа толып құрбақа неге іседі? Арнасында күбірлеп жылға жатыр, Арғы беті саржағал егіс еді. Сарбас жылан зу етіп суға..

Сені жырға қосайын, шілде, шілде, Сұлу қызға жолықтыр бір кешіңде.Берекеге белшеден батып қалған Бейбіт ауыл тоқ қырман іргесінде.Құшағына ап ғаламды..

Қиялды күйкі тірлік шектемеді,Кеңес қып қырғыз жаққа беттегелі.Жөнелдік маңдайға алып Манас шыңын,Сұр «Волга» қасқа жолды жеп келеді.Сол шыңға бауыр..

Доп туласа қақпада мерген атқан,Команданың ұтқаны – елге мақтан.Жасыл алаң қым-қуыт, күйіп тұр күн,Делебесі қозған жұрт терге батқан. Жүрсе-дағы..

Тоқтатқандай тағдырың шалма салып,Тартылдың сен – не қайла, қам жасайық?!Ақбас таудың сүті едің, кең далаға Омырауынан ағызған арна салып.Құрып..

Бір жер бар Көсегеде – Өгізарал,Егіз шың көкке атылған – егіз анар.Ортасы жасыл ойпат, аты қызық, Дерек жоқ ақиқатқа негіз алар. Шоламын биігінен..

Асау ем желмен жарысқан, Сағымын белдің сүйретіп.Деміңмен тартып алыстан, Делбелеп алдың үйретіп. Сәукеле киген қайыңым,Ішінде өскен топ талдың!..

Өз жолым бар, сонан соң өз үнім бар, Тағдырым бар сыр тұнған сезімімде әр.Ұмтыламын мен саған, ұмтыламын,Құпияңмен сен менің төзімімді ал. Болса-дағы..