Сұраған рахметұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Суалған гүл... Қуарған қыр... Кері баққан дүние.Арктика-құдай жебесі –Жерді жатқанКүйіне!Ала толқындар алмасқан сәттеМұздақтар үйіліп –Құрлықтар..

Сарарқаның жүрегінеОперация жасатқандарға,Салқын қымызбен қоса сасыған ет асатқандарға, Талайдың басын әңкі-тәңкі еткенСұм-сұмдықтарыменТағдыр..

Күнге қарапКүлімдей біл, көңіл күйін шерт те бір,Денем ысыпДірілдейді, үйреншікті дерт тегі.Заростра мәстектеріЫстық шыққаниығына!парсылардың..

Бар өсімдік өзінің жойылатын мазмұнын:Қақсап айтар Тәңірге ғұмырыныңАздығын.Құтылуды ойлайды, ол мыс сырнайғаҚосып Үн.Ортаға қас, толыға тоқтық..

Тау бағып, Абай, жаурадың талай Арқаның зәрлі сан «ақпанында».«Қан теңіз» кештің сен қабағат қанат қағымда.Қайта келдің бе, замана абызы-ау, «қалың..

Күздің жауһар жаңбыры күз бұрымында,Жапырақ жездей салмақты.Түсіңде қаңбақ ығады, ызғырық тұманын басып.Жүлгелер үнсіз сан дақты, су аяңдайды.Таулар..

Жібек бұлттардың шетін сөгілген,Жерошақ түтінімен жамап... Ауылда.Тастардың секпіл бетіне сіңген,Сезім қынасы ғажап... Жауында.Дала әлдиі жүдеп..

Ойын өмір. Теріс көштік... Оң көштік...Миымызды қырқып түсті соңғы өштік.Қарашірік қаймағы май сайда емес,Қайдағы бір қасат-қасат тоңда өстік.Аязға..

Жанымен сезінер ғаламның өлең-дастанын,Санама көтерген жерін кең, көлемді аспанын.Даланың үнімен қаламым жортады, әнімен, жаныммен,Сөнемін қас..

Жадау ай жамаулы ыдыстай, кейде ашу боранды.Тордағы қамаулы құстай жанайқай үзік.Беу! Күллі тораңғы.Бұлт көкжиегінде булығып өлердей, арай..

Шағаланың қанатынан дауыл иісі бұрқырап,Толқын желпіп жағаны, Көл мен көктің арасында сансыз қиқуШырқырап,Көкке қарап қол жаяды сабаны.Жүз жыл бұрын..

Құрақтың соңғы құшағында жатып,Шық теріп,Жырлар шырқау көкке тарайды алыс.Тамырлап бағыс түптері.Күз шырақ білтесі – жанып жақұттайКебіс жұлығында..

Қараңғының уысында құсық арман аһ ұрды,Қылқобыздың ішектерін мысық тырнап;«Ы-ыр» ышқын.Кеше басқан іздерін іздеп барған пақырдыңӨкшесінің мөрінен бір..

Бір жасымды өзімнен үзіп беріп жайыммен,Шоқ жұлдыздың сәулесін жамылып ап ымыртта.Бұтағына ай ілген,Ақылдасып қайыңмен,Құшақтасып, құлақпен..

Ақ параққа жұққан қырау – күз өңі,Қайтқан қаздар қанатынан құлап мұң.Боз даланың боза түкті күземі,Бүршігіндей сынаптың.Қоңыраулы, омыраулы, Қыр...

Кері басты, кетті. Өрге асты.Теңдессіз төрлер қапас көрге ұласты.Ат сауырында некелер қиылды талай,Қазақтың төрт қанат керегесіменҒажап.Төрткүл..

Қаңғыбас ізден сескенген құстар,Мешіт мұнарасына малдас құрады.Бұрымы бурыл талдарды қыстап,Аспанның албастылары.Кешегі кереметтерден қалғаны із..

Ұзап кеткен күндерімді қуалап,Өкпем қара қазандай.Ішкі тысым, ішірткілеп дуалап,Байлап қойған ғазалдай.Жолдарымды жұтып жатыр қатпар қыр,Кеудешемнің..

Теңіздің көк бет толқыны келіп,Жуады жалаң аяғым ізін.Даланың қолтығына еніп,Ұлиды жүдеу аялы жүзі.Толқындар жырлайды негізгі ащы үн,Өлген таулар..

Ағам қайтқан сұлық таң,Маған мұңын жайды ымдап.Ат су ішті тұнықтан,Шеңбер сызып айдынға ақ.Ести ме екен зиыны,Көрер ме екен бұл өңді ол?Өткелге кеп..

Көңіме арбалам, қырдағыөңімді сағынам.Саулаған бұлдырық ұшадыТырнаның ізіне шырмалып.Әлсіз ғасырлар былдырлаптіл қатқанЖерошақ табынан, кәрілер..

Қараңғының ойығында тұр шырақ,Қара ағындар тәуелінде шылғи Мән.Жапырақтың әуенінде мұң сұрақ,Құлағыма қазық қағып, Құм құйған.Темір торға арқандаулы..

Құстар сағым алыстады,алыста.Балапаннан бала үнім бүрледі.Күліп тұрып жылайтұғын қуаныштай,Балағымнан құпия жел үрледі.Жылау, күлу керек емес..

Ай мінгізіп күйсейді мүйізіне,Ақ сақалы салбырап арқар түлік.Малдас құрып алты қат киізіне,Атам отыр тамшыдан арқан тіліп.Бұлт еңбектеп жетеді..

Шағыл кезіп қаңғып жүрген қай күлкі?Жыл жығылған етегінетеректің.Сағым сайдың кекілінде Ай кілкіп,Боз шоқтығын сипап қайттысеректің.Киіз үйдің..