Исраил сапарбай шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Бурабай,Аршылады бұлтың қашан?Мінезің бір күн босаң, бір күн масаң.Қамыстай қаулап өскен қарағайдыңҚай күні ұстарамен мұртын басам?Қабарып қаба сақал..

Төгіп тұр нөпір нөсер, қара жаңбыр,Дабысы – дауылпаз-дүр, барабан-дүр!Жердегі Баһадүрдің бəрі көкте,Қақпайлап қас дұшпанын қамалап жүр.Садақтан..

Ашыса ішім іріп айрандайын,Қалайша қамсыз-мұңсыз сайрандайын?!Қалың ну қарағайдың қалқасынанҚарайды қамкөңілмен, қайран, Қайың.Қайың-қыз, сен жалғыз..

Мен неге қайғылымын, қайғылымын?Жақпай жүр Жаратқанға қай қылығым?Кең етек шекпен емес, кебін киіпКелмеске кеткені ме айбын-үнім?Жайымды кім бар, кім..

Келімсек келген-кеткен қоныстанып,Бейіштің қасиетті төрі ысталып..,Көксеуі бабалардың көзден ұшып,Көкше елі, кетіпсің ғой орыстанып?Заманда..

Дей жүріп қыз-қырқынға: «жаным, жаным...»Қайткенің қапылыста қабынғаның?Жазбаушы ең жайшылықта жүрісіңнен,Апырай, жаңылғаның нағылғаның?Жалғызым..

Ешкімнің де мақтауы мастандырмас,Ешкімнің де даттауы жасқандырмас.Жылап келіп,Өмірден жылап өтерЖетімегін Жер-ана аш қалдырмас.Ешкімнің де үлгісін..

Болайын адамдардың бəрімен дос,Сайраннан босамасын сəрі мен кеш!Жаманның жанына кім үңіліпті?Жақсыға ажалдың да əлі келмес!Салайын құлашымды кеңге..

Еңкіш тартып барады еңсем неден?Өмір – күйік,Жол тұйық,Дел-сал денем...Ойрандалған бір кезгі Отырардай,Тас-талқан ғып өзімді жеңсем деп ем!..Азамат..

Көңіл күйім еленбей көгендегі,Дос өз жайын ойлайды менен гөрі.Телегейдің тұңғиық түбі терең,Көрінбейді маржаным тереңдегі...Мадақ сөзді қайтемін май..

Күз желі...Жапырақтар ұшып жатыр.Ұшып жатыр,Қалықтап түсіп жатыр.Сарғайған санадағы соңғы үміттейБір жапырақ бұтақтың ұшында тұр.Қара құс қараталға..

Ериді қашан қар мына қалың?Елеусіз,Елсіз қалды ма бағым?..Сағындым салқын сабатын қырдың,Сағындым бақтың балғын ажарын.Жариды қашан көңілім..

«Ай дидарлы адамдар, күн көрікті»Бір-ақ күнде өзгеріп үлгеріпті!Əр кеудеде – бір қамал,Ішінде оныңҚандай «құдай» жатқанын кім көріпті?.Ұнжырғаңды..

Жүйріктің мініп алып ұшқырына,Елемей қытымырлау қысты мына,Құтылып қу тірліктің құрсауынанТартып бір кетсем бе екен «Үшқырыма»?!Білмейтін қауметі көп..

Бұйығып,Бұлт ішінде ұйыған Ай...Кенеттен мына күннің суығаны-ай.Сарғайып үлгірмеген жапырақтыңБолмақшы сары аязда күйі қалай?Көзіне қоңыр кеште шер..

Жанары Күннің лаулады көктен,Жарықтық, жаңбыр жаумады көптен.Айқабақ көлдің арнасы азып,Жалаңқай жаздан аумады көктем.Ай бойы тамшы тамбады..

Жо-жо-жоқ!Болмайды екен ерте өлуге!Онсыз да кескелдектей келте өмірде.Сүйіп қал сұлуларды сүлейіңде!Көріп қал дүниені көркемінде!Көңілің көншімесін..

Қартаю, өмір...Ортаю көңіл...Өзімнен өзім қорқайын дедім.Кетті ме екен желге ұшып желік,Өтті ме екен бар тойым менің?..Жүректі неге уайым..

Дəм жазса,Көрерміз-ау бəрін-бəрін:Жаһанның жақсылыққа малынғанын.Тағдыры алмағайып тіршіліктіңТарының қауызындай тарылғанын.Дəм жазса,Көрерміз-ау..

Адамға Ар – таразы əлімсақтан.Жазадан жалт бере алмас жанын сатқан.Нəмəртқа,Не айла бар намақұлға,Адалдың асын ішіп, нанын соққан?Не пайда..

Мен суықпын...Түсі суық көрдеймін.Көрінгенге бейілімді бермеймін.Бəйшешегін бауырында əлдилепАлты ай қыста ақ жамылған жердеймін.Мен суықпын.Мұз..

Қайда барсам, қалмады қырсық ұдай,Мына түннің тымығы-ай, тылсымын-ай...Ұйқы іздейтін сияқты,Ұйпа-тұйпаҚара бұлтқа тығып ап тұмсығын Ай.Қайда..

Жетпісің жер екен ғой мына тұрған,Жол десем жоннан аса шұбатылған.Ойдағың арман болып қалады екен,Бойдағы айрылған соң қуатыңнан.Жепіс бес жер екен..

Үміттің у мен зəрдей ішіп көлін,Қиялдың қияндағы құшып көгін,Аялсыз тіршілікке айла таппайҰлиды ақ боранда күшік-көңіл...* * *Тəтті күннің тауысып..

Менен жыр,Сенен жаңбыр тоқтағалыКөңілім көк жүзіне көп қарады.Көзінде көк аспанның шөкім бұлт жоқ,Кірпігі Күннің ғана шоқтанады.Маған жыр,Саған..