Өлеңдер ✍️

Сәнi кiрсiн деп жыр атты жұтаған үйдiң,
Жыртығын жамап өзiмше, отын көседiм.
Көз – дариясына шомылып Мұқағалидың,
Көңiл саумалын сiмiрсем, өкiнбес едiм.
Көңiл – айнадан құлпырып сылаңдайды арман,
Сылаңдай қалған бұл елес тұмандай жалған.
Жерлемек едiм жүрекке, еш шығармай жолдан,
Жаңғырық тамып санама шыдамды ойлардан,

Мәңгiрiп барып жидым да ес, жылауға айналғам,
Үскiрiк мұңның ұлпасы қылаулайды алдан...
Дерт пе бұл жұққан Фариза, Тұманбайлардан?!