Өлеңдер ✍️

  17.09.2022
  274


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

БАЛАЛЫҚ

Патша боп кетсем, қаһарлы қаһан далалық,
Пайғамбар болсам, басыма қонып даналық.
Бәрінен соның артық екен ғой, құдай-ай,
Сарғалдақ кешіп, саршұнақ қуған балалық.
Көш бастап кетсем, көсемі жұрттың саналып,
Асқақтап кетсем, мұнарам биік қаланып,
Бәрінен соның артық екен ғой, құдай-ай,
Саршұнақ аулап, сарғалдақ терген балалық.
Жалғанда мынау жан беріп жүріп, жан алып,
Танылдық жұртқа жақсысы елдің саналып.
Мансабым менен мақтаным сенен садаға,
Оңаша иірім, қамысты көлде, жағада,
Майшабақ ұстап, шелегі толған балалық.
Жастығым өтті-ау, басқаның бәрі жаттанды,
Бір басқан ізім күнде бір қайта тапталды.
Бақытты болсам, алысқа барсам деп емес,
Батыру үшін қарсы алам енді ақ таңды.
Жасымыз жетті. Өмірден мына жаңалық,
Ештеме көрмей кеткендей көзім ағарып.
Өрекпіп жаның өртене алмай жүрген соң,
Өмірдің барлық қызығы кетті жоғалып.
Арқа тұтатын аға болдық па...кімдерге?
Жеткендер де бар, жетпеген де бар бұл жерге.
Миллион есе бақытты екем мен бұдан,
Қаршадай қызбен қашпа доп ойнап жүргенде.
Сондағы жасыл шексіз де шексіз қуаныш,
Неге сен сонша шектеліп қалдың бір демде?!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу