Өлеңдер ✍️

  09.09.2022
  62


Автор: Төлеген Рахымжанұлы

Өмір өрнегі

Өмірдің көрсете алмай нақ суретін,
Өнердің тартсам мейлі тақсіретін.
Тек қана өлеңіммен ашсам болды
Ақуыз ғұмырымның жақсы бетін.
Жеткізсе сезімді өлең ол қандай мін,
Қағазға қалам болып жортаңдаймын.
Тайызға шабақ болып қайырылсам,
Тереңде еркін жүзген шортандаймын.
Өлеңім – өз бояуым, өз өрнегім,
Жетпесе, менен кінә сөз өңдеуім.
Қызыққа кіріп кетіп, шыға алмадым,
Дәл қазір асу бермес кезеңдемін.
Кернеген көкіректе күмбірлеген,
Осы ма жыршы құсым бұлбұл деген?!
Уақыт тоқтамайды,
өтіп жатыр
Кей сәтім ойын-күлкі, дырдуменен.
Жазғаным жүйрік пе екен қаны қызған,
Жалынсыз салқын ба екен жаны мұздан?!
Оқушым, ризамын,
Өлеңіме
Қанағаттанбайтындықтарыңыздан.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу