Өлеңдер ✍️

(Мұқағали)
Уа, Дүние, есік аш!
Тәңірі өзі сиқырлы үн сап таңдайға, --
Елге келсем біреуі-- сау, екеуі -- неге есуас?!
Жазылғаны осы ма еді маңдайға?
Сонда жүріп сонар көкті шолғанмын,
Пегасымды жүгендеп.
Мұқағалидан сарқыт ішіп қомдандым,
Жұматаймен төс қағысып,
Төрт құбыламды түгендеп!
Күллі әлемді көкпар сынды аунатып,
Музаменен Көк пен Жерді шалғанда, --
Мұқағалидан ішкен сарқыт қанымды оттай лаулатып,
Оңбағанға ойран салдым,
Сайран салдым жалғанда!
Мен ішкен уды ішпесе екен енді ешкім,
Кешпесе екен мен кешкен сұмдық ойларды.
Бұ дүниеге енді мен қайта келмеспін.
Қайта келсем де салармын осы ойранды!
Уа, Дүние, есік аш!
Тәңірі өзі сиқыр үн сап таңдайға –
Елге келсем біреуі -- сау, екеуі -- неге есуас?!
Жазылғаны осы ма еді маңдайға.