Өлеңдер ✍️

Көктем тұрмақ, жаз тұрмақ, күзің де арман,
көз тұнады бүгінде қызыл қаннан,
жасамайсың «ерлікті» қызынғаннан,
көзді жұмып барасың бəріне де
қаның əбден қарайып бұзылғаннан.
Өне бойың өртеніп, бұзылған қан –
басылар деп қашасың ызыңдардан,
өмір деген соқпақтың əр тұсында
жақсы, жаман... əйтеуір ізің қалған.
Ер – ЕР боп атала ма елді сүймей,
қарасаң, əулиең де тең кісіңдей,
мынау менің жанымның жыры, сыры...
тірлігімнің таусылмас белгісіндей.
Көңіл де сол – сен аман, мен аманда...
бəрін жырмен жеткізіп бере алам ба?
Кейбіреулер тəңірдің кенже ұлындай,
мына фəни жалғанда сене алам ба,
мына фəни жалғанда сене алам ба?!