Өлеңдер ✍️

Мен ол жерге шөлдеп барам,
Қаталап.
Таппай қалып жүрегімнен нұр түк те.
Жер бетінен мен іздеген махаббат
Тамшы болып шығар сонда кірпікке.
Тоғай жыңғыл тілеулесің жолға өсіп,
Айдың жасы тамып көне сүрлеуге,
Жұдырықтай жүрек құсап сол мешіт,
Кеудемізге нұр-шырасын үрлеуде.
«Иә, Бекет!»–деп,
Жүрегіме еніп ем,
Құжырасын араладым армансыз.
Бет пердемді жұлып тастап егілем,
Осы жерде өтірік жоқ жалғансыз.
Жүрек-Мешіт...
Кім жазады жарасын?!
Ұстам, қані, көз жасымды тия алар?
Махаббат пен Құмарлықтың арасын
Бөліп тұрған Ұят атты ұя бар!
Сол ұядан аса алмаған құл қанша?
Жүрегінің әр лүпілін есітіп,
Аман тұрғай, бұл дүние тұрғанша
Жер жүрегі – Пір Бекеттің мешіті!..