Өлеңдер ✍️

  20.07.2022
  54


Автор: Баян Тіленшина

Назданып көктем тұрғандай

Сескенбей ызғардан,
Сілкініп мұз-қардан,
Бәйшешек бүршік жарғанда,
Сарғайып күткем.
Сағынтып тіптен,
Келдің сен маған ақ таңда.
Көңілдің еркі,
өмірдің көркі,
Шақырса бір сәт арманға,
Жүректе жыр боп,
Кеудемде гүл боп,
Бір сенсің бүршік жарған да.
Сен үшін бұл күн,
Бағыңда бұлбұл,
Бақыттың әнін толғай ма?
Сендегі күлкі –
қуаныш кілті,
Баянды бақыт болғай да!
Былдырлап бұлақ,
би билеп құрақ,
Осы сәт сауық құрғандай!
Жәудіреп жидек,
Самалға «сүй» деп,
Назданып көктем тұрғандай.
Қауырсын ашып,
Қорғайды ғашық –
Мәжнүнтал бізді басқадан.
Сен тұрған жерде,
Нұрлымын деуге,
Күн –сұлу көзін жасқаған.
Қара да Айға,
Қабағын байқа:
Ай да тұр бізге табынып:
«Жердегі от-жалын,
Махаббаттарым!
Қалдың,-деп,- қайдан табылып?!»
Нұр болып ұялып,
Бақыттан сый алып,
Оралдың қайта сағынып,
Болмашы басқа!
Көз толып жасқа,
Қалмасын өмір жабығып!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу