Өлеңдер ✍️

Тобыр дүние,
дәргейіңнен қашсам ба?
«Мыңқ» етпейсің,
жан сырымды ашсам да.
Қылышыңа,
төнген қызыл тіліме,
Былқ етпейсің,
мойынымды тоссам да.
Сол емес пе,
бар қазынам, асылым,
Онсыз құны
көк жармақ қой басымның.
Қырық жамау шекпеніңді көргенде,
Қайран тілім,
қайыстым сан, жасыдым.
Қайыстым көп,
қабырғама қан қатып,
Шешуі жоқ түйін жанға сан батып.
Өрісіңе өзге тілдер лап қойды,
Жуық маңда босатпасын аңдатып.
Сан тозаққа өртенсең де...
өтіп ең,
Бүгін таңға құр сүлдерің жетіп ең...
Көсегеңді көгертсем деп тамшыдай,
Әкім емес,
ақын болып кетіп ем.
Тобыр дүние,
қалай тілсіз толайын,
Шүлдірлеумен қайда барып оңайын?
Асылыңды арамдауды ойлаған,
Міскіндерге толып кетті маңайым.
Айыра алмай сөздерінен кімді-кім,
Сәбилер жүр жат тіл кескен кіндігін...
Ертеңіңе есім кетіп қараймын,
Тотыдайын торға түскен бұлбұлым.