Өлеңдер ✍️

Асқақтатып ағасын аспандатты демеңдер,
Менен бұрын бағасын беріп қойған кемелдер.
Көкірегі күй сандық - ән мен жырдың қоймасы,
Алдарыңда, ағайын, сырлы сазды кемеңгер.
Бала күні белгілі бәйшешегін қар көмген,
Даралығы әйгілі өнер сүтін арда емген.
Төрт пұшпағын дүниенің түгел шолып келеді,
Өркешінде жылдардың желмаядай зар желген.
Асанқайғы емес ол жерұйықты іздеген,
Бәйжігіттің көзі ғой бірге жүрген бізбенен.
Күй жалғасып келеді, ән жалғасып келеді,
Маң-маң басып келеді Мұқан салған ізбенен.
Тарландарға қосылған тай күнінен марғасқа,
Жеті бүктеп жетпісті басып отыр жамбасқа.
Сұлтаны боп жұртының, ұлтаны боп ұлтының,
Кесіп берген қоң етін қасындағы қандасқа.
Шыңға шыққан өнердің ауыр жүгін арқалап,
Рахмади ұлына көз тігеді шартарап.
Түбін қусаң Тұғырылдай хан тұқымы емес пе,
Шыңғысханға ұқсайды шіренгені шалқалап.
Маңғаздығын Ғабиттің қадыр тұтқан Ерағам,
Желп етпейді мақтауға жан-жағынан бораған.
Есенейдей шалқыған болмаса да байлығы,
Өнері ғой мыңғырып өрген малы қорадан.
Бұдан артық не керек бір басына адамның,
Шұғыласына шомылса шабыттанған ғаламның.
Өнер сүйген қазақтың мөлдіреген аспаны,
Елжірейді сазына Еркеғали ағамның!