Өлеңдер ✍️

Бал еді Ыбекеңнің Қадишасы,
Сондай қыз дүниеде табылсайшы.
Сексен қыз серуенге шықсадағы
Сол еді ортасында падишасы.
Еліне ақылымен болып сыйлы,
Табиғат келбетіне көрік құйды.
Сексен қыз – сексен жұлдыз,
Ортасында
Қадиша толған айдай толықсыды.
Бозбала мұрты жаңа тебіндеген,
Сері боп жұрт көзіне көрінбеген.
Сыртынан Қадишаға ғашық болып,
Бетпе-бет жүздесіп тұр өмірменен.
Бар шығар дүниеде сан Қадиша,
Бірақ та мынау бөлек ән Қадиша.
Ішіне қайдан кірсін жас перінің
Жасы үлкен, өзі сұлу Балқадиша.
Ауылда күнде бір той, жиын-халық,
Көзбенен көре аласың сыйын барып.
Сондай да сырттан бағып Қадишаны,
Бозбала өртенеді күйіп-жанып.
Осылай сорлы бала болды өлермен,
Аққудай Балқадиша көлге келген.
Сыртынан қызғанады ғашық пері
Сұлуды маңындағы пенделерден.
Содан соң қайтып аққу ән ұшпады,
Айдынның қалды жетім қамыстары.
Бір күні Қадишаны атастырған
Жұрты кеп алып кетті алыстағы.
Ғажайып қайталанбас өмір еді,
Бар маңай,
Жетім қалып төңірегі.
Кетті деп естігенде Балқадиша
Құшақтап қос жастықты еңіреді.
Ұшына садағының жебе тағып,
Ән салды содан кейін сері атанып.
Арнаған Қадишаға әнін тыңдап,
Ақан деп еркелетті елі танып.
Өлеңсіз бастамайды халық тойды,
Бір әуен жұрт ойында қалып қойды.
Елінің аузында Ақанының
Арманы «Балқадиша» қалықтайды.