“Махаббаттан басқа ештеңе жазбайсың” - деп
Сөкті мені бір ақын -
Жоқ па басқа бір тақырып жыр қылуға тұратын?
Жазбас ем-ау, құлып салып жауып тастар едім-ау
Зат болса егер ол шіркінің сандығыма сиятын.
Көріп жүрмін ақ тілекті, пәк жүректі жандарды,
Әсем түнді, шат жүздерді , алтын арай таңдарды.
Кешіріңдер, жаза алмадым ойда жүрген сан жайды,
Көлеңкедей сол бір елес қыр соңымнан қалмайды.
Көріп жүрмін адамдарды, бірін жүрмін ұнатып,
Енді бірі қиын кезде кеткен мені құлатып.
Мен ғашықпын,
Ақ жаныммен кешіремін бәрін де,
Жабырқаса жүремін мен жауымды да жұбатып.
Көріп жүрмін,
Бұл ойыма қосылмассың, сен, мейлің,
Сәбилікпен адамдардан қатыгездік көрмеймін.
Қандай қатты жан болса да бала болып елжірей
Сүйіп көрген жоқ дегенге сенбеймін мен, сенбеймін!
Ей, адамдар, жаз көңілге, жақсылыққа құштармын,
Мен аңсаған мекеніне жете алмаған құстаймын.
Қанатыма махаббаттың оғы тиген, сындырған,
Жаралымын, түсініңдер – сондықтан да ұшпаймын!
Мен ғашықпын! Қаталдыққа махаббатты емші етем,
Бақыт тілеп сол мергенге ақ жанымды көрші етем.
Маған арнап оғын жонған адамдарға мен бүгін
Жыр оқимын –
Қан-қан болған қанатымды көрсетем.
