Өлеңдер ✍️

Арманымның жолында кездестің де
Көңілімді бұрмаппын өзге ешкімге.
Жүрегімді жайлап ап өзің ғана
Жыр болып төгілген-ді сезім дара.
Пәктігіңді соншалық биік қойып
Қолым жетпей жүргені күйік болды.
Өзіңсіз жүргеніме қия кезіп
Армансың- деп сезінген кінәлі өзім.
Арман болып мәңгілік қалдың ба сен?
Мен боп төккен шомылып жаңбырға әсем,
Ойладың ба мен жайлы көп қиналып,
Содан, бәлкім, өмірге кеттің налып.
Сездірмедің ештеңе, үндемедің,
Білгем бірақ, көзіңнен мұң көремін.
Мен мұңайсам тек қана сені ойлағам
Ал, сен неге мұңайдың?
Білмеп едім...
Өзімді-өзім ұмытып, саған жұққан
Ақтап алдым кінадан, жамандықтан.
Өзімді-өзім ұмытып, сен үшін де
Азабыңды әзір ем бөлісуге.
Жүрегіңмен түсініп, көзбен көріп
Соның бәрін жаныңмен сезген бе едің?
Әйтеуір қиялымның тынышын ап
Өзіңе тарта бердің жылыұшырап.
Сен менің көрік берген көктемім ең,
Жүрекке өшпес мәңгі от беріп ең.
Өзіңді күтіп жүрмін оңтүстіктен
Жыл құсы боп жетер деп көп керуен...