Өлеңдер ✍️

Болды ма осы тағдырдың сыбағасы,
Жиі ауырып есімді шығарасың.
Жаутаңдайды қамығып екеумізге
Балаларың қатпаған бұғанасы.
Сен ауырсаң, үй суып, күй кетеді.
Суық үрей көңілімді билетеді.
Тәңір шіркін білдірмей отбасының
Көтеруге бар жүгін үйретеді.
Дыбысың мен бақылап тынысыңды,
Құрақ ұшам, алмауға тынышыңды.
Сен басыңды қағаздан көтермейсің,
Жазу деген патшаның құлы сынды.
Қаламсабың қағазда жүгіреді,
Тарих біткен әріп боп тіріледі.
Жаның рахат тапқанмен жазғаныңнан,
Тәнің көзге көрінбей тілінеді.
Қарамайсың, ауырған – сынғаныңа,
Үңілесің өмірдің жұмбағына,
Әпенділеу қалпыңмен жүре берші,
Кейіпкер боп жарыңның жырларына.