Өлеңдер ✍️

Иесіз бақ төрінде шымшық үні –
Хабарындай мына күз дүрсілінің...
Жапырақтың, қарашы, күрсінуін,
Жүрегімнің, қарашы, тұншығуын...
Анау қыздың қарашы, қырсығуын...
Дала біткен безініп өз гүлінен,
Қарашаның келерін сезді білем.
Бұталардың басынан тозаң ұшып,
Уақыт сырғып барада өздігінен.
Өз демінен тоңады сарша тамыз,
Жалғыздығы оның да сонша таныс...
Азу тісі ақсиып көшеді бұлт,
Жайлы болмас биыл да Арқада қыс...
Жапырағымен у сепкен жараңызға,
Беу, сағыныш!
Күз сіздің молаңыз ба?
Әлі сеніп отырмын аулама кеп,
Рудаки айтатын сол аңызға.
Қасіреті де шараптан күшті бірақ,
Ол құс енді, көзімнен ұшты жырақ...
Айға сүйеп басымды көз іліп ем,
Жалғыз тамшы кеудемнен түсті құлап.
...Күз сарыны сүйрелеп шалғайымнан,
Сайтан – елес көлбейді жан-жағымнан.
«Қара жердің сызы өтер, тұра ғой» – деп,
Түн жарықтық сипайды маңдайымнан....