Өлеңдер ✍️

Алтайдан адырнам тартылып,
қалаға қадалдым қан жебе күйімде.
Ақ мамық қауырсын қанатым жұлынды,
дос түгіл, албасты күйінді.
Зымырап ұшуды ұмыттым,
мені атқан адырна санамда.
Оқталдым сұлуға, қадала қалардай,
оқталдым ашылған толған ай – анарға.
Оқтаулы қалпымда, атылмай содан мен,
музейше меңіреу күйге ендім.
Жесір боп жел, боран қалды да,
жасанды жарықпен үйлендім.
Қоңыр кеш
(мәйхана төрінде)
улатқан шағымда жанымды,
жылт етіп өтеді бір елес,
садақтай серпілтіп тәнімді.
Сол кештің бірінде самарқау,
әзәзіл аптығып келеді.
Әулие қолымен бір шал кеп
музейдің түбіне көмеді,
жебені!!