Серікбай әбілмәжін туралы Өлеңдер ✍️

Ай маңдайын айғыздаған өлімі,Елес көрдім ажал сүйген еріні.Жанарында қош-қош айтып өмірі,Құлағында жаңғырыққан көр үні.Қасіретін жасыра алмай..

Хатың келді.Қақ бөліндім, жыладым.Менікі емес мына бақыт, мына күн.Менікі емес мына жүрек, мына ми,Естілмейсің керең болған құлағым.Елес көкте. Елес..

Халім ба?аман, тірімін,Ойлардан аздап шаршағам.Ғалам ба?Ғалам былыққан,Ылыққан иттей арсалаң.Жүрегім аздап ауырған,Ашыған айран ми деген.Сағыныш..

Таныттың тандыр дүние,Тамыры кепкен бейбаққа.Сыбырлап шықтың түнімен:«Қой бақсаң қой бақ, ой бақпа»!Қойым жоқ менің.Ал бірақ...Ой бақпағанда мен не..

Бүлдірдің ғой...Жүрек жүзге, жер үшке.(Жоламаспын бұндай жұмақ, бейішке).Сайтан сағым елесімен алдаған,Мен үшін сен бір күнәһар періште.Е, періштем..

Е, мынау көктем екен ғой,Бүршігін жармаған әлі.Асығып жеткен екен ғой,Құстардың самғаған әні.Бір сұлу самалы да бар,Еркелеп қойыныма кірген.Албырттау..

Бір сұмдық бар кеудемде жасырынған,Толып кеткен жүрек мұң, басым уға.Жар да емессің, жат та емес, қарындас та,Дос та емессің сен маған, ғашығым..

Мен армандап жүргенім,Сандалу мен сағым ғой.Сен армандап жүргеніңМендегі асқақ арын ғой.Мен бақыт деп жүргенім,Өлең еді, жыр еді.Сен бақыт деп..

Сол бір шақтан бір естелік бүйырды,Сенің сүттей елесің.Таң бозындағы ең ақырғы жұлдыздай,Мөлтең қағып түсіме сен енесің.Маған қымбат сол естелік –..

Өтірік күле алмаймын,Күлмеймін қазір,Көктемін жоғалтып алған тілдейді жазын.Сен күлген көктем...Сол көктем ең соңғы көктем,Есіме түссе еріксіз күндей..

Түпсіздікке тұншықтырып түн мені,Тұнжырайды тылсым бір.Тоқтап қалды тіршіліктің үндері,Тек мен ғана күрсіндім.Жабылмаған жанарындай өліктің,өлімсіреп..

Мен өлгім келеді,Көзіме көк-ала шыбын жиылып,Құлағыма қорғасын құйылып,Тәнімді құмырсқа жеп,Жанымды жәбірейілдің сыйы қып;Жаназамды қарға..

Иә, Құдайым, сен қолдап, медетберіп жүрмесең,Төгілетін секілді өмір дейтін бір кесем.Қан жылаған жүрегім қозғалыстан қуылып,Өліп аппын түсімде ұятыма..

Анау бақ біз табысқан көктем бағы,Жүректі жылмық нұрмен өпкен бағы.Содан бері көгіме ай қонақтап,Көңілдің көкке атылып кеткен-ді әні.Ал анау іңірдегі..

Мен сені енді меңді қыз,Сүймейді десе ел сенбейді.Сағынысамыз енді біз,Сағыныш от, ол сөнбейді.Асық сен мейлі, алып ұш,Қырларға көз тік гүл..

Сен мені сезінер ең –Кеудеңді буындырса сезім ерен.Қарай білсең әлемге бейтаныс бірЖылап жатқан сәбидің көзіменен.Сен мені сезінер ең –Қарай білсең..

Сүмбіле сұлу қиялда,Сүйіктім сүркей өмірде.Сезімсіз серттер жиі алдап,Жалынсыз өрттер емуде.Туған жер саған сатқынмын,Тұнығың бойда қалмады.Арыма..

Ей, Аллам, бергенің бе бұл,Ей, Аллам, бермегенің бе?Көк езу көлдің шетінде,Кезеріп шөлдегенімдеТаңдайы кеуіп талыққанҚұлыңа берген суың ба?!Кісәпір..

Қалай да қалай ұмытар екем,Осынау ғажап ескі үнді?Күн көтерілер анау бір тұстан,Тағы да даусың естілді.Мәңгіртіп өтер мәңгілік мекен,Тұрағың ба еді..

Қас сұлудың төсегіндей суынған,Қандай мұңлы, қандай ғарып күз еді.Ақ қайыңның жасын сүртіп жұбатып,Шашын жұлып жапырағын үзеді.Ғаламат сол, жасыл..

Бұл жүрек...Бәз біреуді сағынатын секілді,Үлбіреп...Іздегені табылатын секілді.Күлді кеп...Жын ұрғандай қағынатын секілді.Бұлқынды,Алқынды кеудеге..

Не боп жатыр ішімде,Сыбырлайды мен болып.Жүрмін кеше түсімде,Жолбарысқа жем болып.Мынау ненің дыбысы,Мынау ненің дымқылы.Бұндай таңы құрысын,Ілінбеді..

Көшеден күліп кездескен қарғам,Не дейін саған, не дейін.Жиырма бестегі ерлігім болсын,Жүрегімді алып берейін.Жүрегім берем, өтеуі болсын,Ән салып..

Күз келді күрең бұл маңға,Күлімдеп жетті күреңім.Топырақ болып тапталар,Жапырақтарым – жүрегім.Тарылып мүлдем тынысым,Талықсып күткен сыңарым.Демігің..

Жұбатты мені махаббат,Жүрген шағымда егіле.Кінәлаған жоқ бірақ,Сүйе алмай кеткен мені де,Сүйдіре алмаған сені де.Жұматайша айтсам:О, Ләйла,Сең болып..