Өлеңдер ✍️

Жастық шағы бақ қуған қырда қалған,
Азаматсың жүрегін нұрға малған.
Қайран Димаш төрт бірдей ескерткіш боп,
Сенің пәрмен күшіңмен тұлғаланған.
Тағдыр сұсты қабағын суытқанда,
Бетің қайтар ұлдан да, ұлықтан да.
 Қонаевтың пір тұттың аруағын
Жақсылығын көргендер ұмытқанда.
Ұлыларды көрінде ұлытпаған,
Айбозымсың арысын ұмытпаған.
Қараулықтың бәрімен жағаластың
Ақиқаттың есігін құлыптаған.
Алты алаштың мінгелі кемеге елі,
Жұртқа айналған іргелі, керегелі.
Тұрған жоқ па айдының кімнен де асып,
Асқақ рухы Димаштың жебегелі.
Ел қамын жеп көзінен мұң кетпеген,
Димекеңді күллі әлем құрметтеген.
Жүрегі үлкен өзіңдей жайсаңдардың
Қадіріне бүгінде кім жетпеген.
Жаратылған жан едің жаны алаудан,
Жұрттың түгел көңілі саған ауған.
Көктем шығар деп тұрам сенен ескен
Самал соқса аңқылдап жағалаудан.
Бұлт шала ма көгіңді көңілді елде,
Ұлтаны елдің сен барда сөгілген бе.
Бақыт келе жатқандай сезілетін
Төбең сенің алыстан көрінгенде.
Қара тобыр қарамай мал-жайыңа,
Жармасады неге әлі шалғайыңа.
Мүмкін бақыт шығарсың кім біледі,
Елдің біткен жарқырап маңдайына.