Өлеңдер ✍️

Жеке Басқа жұрт түгел табынғалы,
Бастық көрсек тұрамыз жағынғалы.
Болашақтың таулары көрінбейді,
Жүрміз, бәлкім, адасып сағымда әлі.
Туған елдің сарғайды жапырағы,
Қонаевтай басшыны сағынғалы.
Қарау күштер жайлаған сұр ғаламда,
Қамал бұзам деймісің тулағанда.
Ақиқаттың ауылын кім іздейді,
Өтіріктің бағы артқан бұл заманда.
Ертелі-кеш күн кешкен назаланып,
Шындығы өлген жұрт аз ба шашы ағарып.
 Құтыла алмай сорлаған елдер қанша,
Қолдан құдай кезінде жасап алып.
Алға ұмтылсын, ендеше, кім құлшынып,
Кешке қарай батады күн күрсініп.
Құзырлының шыға алмай құрсауынан
Үкіметтің өзі де тұр тұншығып.
Басқара алмай ел ішін бүлдіргелі,
Жұпар атпай тұр әлі қыр гүлдері.
Ардың сөзін сөйлеген ердің бәрі,
Ажал құшпай тұра ма бұл күндері.
Ер жолына құрылып қара қақпан,
Өзен қанша адасып далаға аққан.
Қай қазақтың басы деп қайғы жұтам,
Басты көрсем домалап бара жатқан.
Көктем болып қарамай желегіне,
Кесек атқан сұм қанша тереңіне.
Теңдік сұрап, тебінген өз халқына
Оқ атқызған биліктің керегі не?!
Зауал туған мезгілде мұнар қуған,
Қашан ойлы көздерден мұң арылған.
Азамат ер басқармай ел оңбайды,
Қонаевтың рухына суарылған.