Өлеңдер ✍️

Ш а х т е р
Қолда бұрғым,
Түстім бір күн
Жеті қат жер астына.
Өттім үңгіп,
Кеттім сүңгіп,
Қара мақпал пластыға.
Қалың тыңға,
Қара алтынға
Қадай салған бұрғыммен.
Түріп жеңді,
«Әуп!» деп, жерді
Көтергендей тұрдым мен.
Нақ сол кезде
Түспей көзге
Қайда жүрдің, ақыным?
Жер құлар деп,
Мерт қылар деп,
Сызып па едің ақырын?
А қ ы н
Жолдас шахтер,
Аз мұрсат бер,
Ұйқас тауып алайын.
Ұйқаспаса,
Ұйқы ашпаса,
Айып етпе, ағайын.
Аспанға ұштым,
Шолпан құштым,
Жаңа түстім жерге өзім.
Көп аңсаған
Келдім саған,
Енді жырлар дер кезім.
Көп сөйлеумен,
Көмейлеумен
Кетіпті өтіп көп күнім.
Еркін жырды
Серпілдірді
Сенің, құрбым, екпінің.
ШАХТЕР
Шахтер болмай,
Шабыт қонбай,
Аша алмассың жыр кенін.
Бізбен біреге
Түс тереңге ,
Талабыңның түр жеңін.
Сырты жарқын,
Іші салқын,
Қойсаңшы құр сызуды.
Тоңба өзің,
Болсын сөзің
Тас көмірдей қызулы.
АҚЫН
Рас айтасың,
Кім байқасын,
Жазыппыз ғой небір «том».
Не жыр емес,
Көмір де емес,
Қызуы жоқ бықсық тоң.
Шахтер жолдас,
Енді болмас,
Еріксіз мен жеңілдім.
Жазайын жыр,
Қазайын бір
Кен шахтасын өмірдің.
1948